________________
નવપદ દર્શન
૧૧૫
રાગ-દ્વેષની ગ્રન્થી ભેરાઈ જાય છે, અનંતાનુબંધિ ક્રોધમાન-માયા-લોભ ચાલ્યા જાય છે. સમ્યકત્વ મેહનીય, મિશ્ર મેહનીય, અને મિથ્યાત્વમોહનીય, (ક્ષાયિક સમ્યકત્વ થવાથી) સર્વથા નાશ પામે છે.
શુદ્ધ તની ગવેષણ પ્રગટે છે. અનાદિકાળના અસદુ રાહે નિમૂલ નાશ પામે છે. શ્રુતજ્ઞાનમાં તિવ્ર પિપાસા જાગે છે. દેવ-ગુરૂધર્મ જ આત્માનું સર્વસ્વ સમજાય છે. તથા દેવ-ગુરુ-ધર્મની ઉપાસનામાં તન્મયતા પ્રગટે છે અને સર્વસ્વ અર્પણતામાં પણ આત્મા ખચકાતું નથી.
બધા પ્રકારના વિવેકે આત્માનુલક્ષી બની જાય છે. ગુણ-અવગુણ ઓળખવાની શક્તિ ખીલે છે. ગુણ સમજાય ત્યાં ત્રિકરણગ વિકાસ પામે છે. ગુણોમાં નમી જાય છે, અજોડ ગુણાનુરાગ ચક્કસ ગુણોની ગવેષણ પણ કરાવે છે. ગુણ-ગુણી પ્રત્યેને ઉપેક્ષાભાવ સર્વથા અદશ્ય થઈ જાય છે.
વર્તમાનકાળમાં પણ શ્રી વીતરાગદેવની વાણ, શ્રી વીતરાગદેવની પ્રતિમાઓ, શ્રી વીતરાગના સાચા સાધુ-સાધ્વી પ્રત્યે અવિહડ રાગ પ્રગટ થાય છે. સમ્યકત્વધારી આત્મામાં વારંવાર પરલોકના વિચાર આવ્યા જ કરે છે, સમ્યકત્વધારી આત્માની અત્યંતર પ્રવૃત્તિ પ્રાયઃ આત્માનુલક્ષી હેય છે.
પ્રશ્ન-સુદેવ કોને કહેવાય ?
ઉત્તર–રાગ-દ્વેષ અને અજ્ઞાનતા નિમૂલ નાશ પામ્યાં હાય તથા સર્વજ્ઞતા, વીતરાગતા અને યથાર્થ ભાષણ વગેરે
