________________
નવપદ દ્વેશન
૧૯૫
પલાળીને મુનિરાજના શિર-મસ્તક ઉપર તાણીને બાંધી દીધું. મહામુનિરાજે પોતાના બચાવ કર્યાંજ નહિ.
ગ્રીષ્મકાળનેા સખત તાપ, આરેમાસની તીવ્ર ટ્વાર તપશ્ચર્યાં. આજે એક માસના ઉપવાસ પછી ૩૧ મે દિવસ. ઘણા કાળના તપના પરિણામે શરીરમાં ઘણી કૃતાતા હતી જ, ઉપરથી આવેલા ઉપસત્રથી મુનિરાજ જરાપણુ કષાયને વશ થયા નહિ.
અને ભાવનારૂઢ થયા હે આત્મન્ ! જાગતે રહેજે, જરાપણ રાંક અનીશ નહિ, ક્રોધ લાવીશ નહિં, સેનીને દ્રેષ ભાવીશ નહિ, સેાની નિમિત્તમાત્ર છે. સંસારવતી બધા પ્રાણીએ કમ આધીન છે. ગયા કાળનાં શુભાશુભના ઉયથી જીત્ર સુખ-દુઃખ પામે છે. આજે મારા અશુક્રને ઉદય મારે સમ ભાવે બહાદુરીપૂર્વક સહન કરવા જોઈએ.
કષાય થશે તે કમ અંધાશે અને કમ ખંધાશે તે વળી સંસાર વધશે. સંસારમાં ભટકવુ પડશે, નરકાદિ ચારે ગતિએમાં અત્યારે ભેગવાય છે, તેના કરતાં હારેગુણું અને લાખેા-ક્રોડા વર્ષ સુધી ચાલે તેવું મહાદુઃખ છે, તે પાછું શરૂ થશે. ત્યાં વળી કષાયેા થશે અને નવાં કર્યાં અંધાશે. આમ અનતકાળથી કમની પરંપરા ચાલુ છે તેને મૂલમાંથી નાશ કરવાના અત્યારે અતિ સુઅવસર પ્રાપ્ત થયા છે.
માટે હું આત્મન્ ! જરાપણ પ્રમાદમાં પડીશ નહિં. તી કર પરમાત્માને પણ ઉદય આવેલા કર્મ અવશ્ય ભાગવવા પડયાં છે, ભાગવવા પડશે. મહા ઉપકારી પ્રભુશ્રી મહાવીરદેવને છદ્મસ્થ અવસ્થામાં ઝુલપાન ધીસંગમદેવ, ચ'ડકૌષિક,
