Kalyan 1960 12 Ank 10

Author(s): Somchand D Shah
Publisher: Kalyan Prakashan Mandir

Page 8

કલ્યાણઃ ડીસેમ્બર, ૧૯૯૦: છા સાથે તમારી પુત્રી દેવીને વિવાહ થાય તે સરખે ઉચી ડોકે યૌવનાએ શ્રીક પર મધુર દષ્ટિ. સરખી જોડી થાય.
એ જોયા જ કર્યું. દૂતની વાત સાંભળી અતી ક્ષણભર વિચા. શ્રીકંઠ વિકારને વશ બની ગયે. રમાં પડી ગયે, સ્વસ્થ થઈ તે દૂતને કહે છે. વિકારને વિકસવાની તક પણ મળી ગઈ - “વારૂ, હું વિચારી જોઈશ.” રાજાને ટૂંકે યુવતી શ્રીકંઠને ચાહતી હતી ! પ્રત્યુત્તર લઈ દૂત ત્યાંથી રવાના થઈ ગયે. એ નીચે આવ્યું અને સુંદરીને ઉપાડી
અતીન્દ્ર વિદ્યાધરેશે દેવીના માટે એગ્ય પતિની આકાશમાગે ઝડપી પ્રયાણ કર્યું. ચારેકોર તપાસ કરાવી. ત્યાં તેની દષ્ટ લંકા પણું.અચાનક રાજપુત્રીનું અપહરણ થયું પર પડી.
જાણી દાસીઓ ગભરાઈ ગઈ. લંકામાં ત્યારે રાક્ષસેશ્વર કીર્તિધવલરાજા હતે. “પા હરાવ્યું. પદ્મા હરાણી. પઢાને કોઈ તેની ઉજ્જવલ કીર્તિએ અતીન્દ્રને આક. ઉપાડી ગયું.” નગરમાં કોલાહલ મચી ગયો.
દેવીનું લગ્ન કીર્તિધવલ સાથે કય". ગુણવંત વાત પહોંચી પુત્તર રાજા પાસે. અને શ્રીમંત પદ્ધોત્તર રાજપુત્ર દેવીને મેળવવા પુત્રી પાના અપહરણના સમાચારે તે દેધથી સમર્થ ન બન્યો!
ધમધમી ઉઠયે. પુત્રીને ઉપાડી જનાર દુષ્ટને દારુણ અતીન્દ્ર અને પદ્મોત્તરના પિતા પુત્તર સજા કરવા તત્પર બની ગયે. વચ્ચે વૈરની ગાંઠ બંધાણી
યુદ્ધની નેબતે ગગડી. રાજા પુત્તરે યુદ્ધના બખ્તર ધારણ કર્યા.
આ અંગ પર શ સજી, વિરાટ સૈન્ય સાથે દેવીને ભાઈ શ્રીકંઠ.
તેણે શ્રીકંઠને પીછે પકડ. સુવર્ણચલની યાત્રા કરી શ્રીકંઠ આકાશમાગે શ્રીકંઠ જાતે જ હતું કે પાછળ પુત્તર મેઘપુર પાછા ફરી રહ્યો છે.
આવવાને જ છે! તે તે પોંચે સીધે લંકામાં! વચ્ચે આવ્યું રત્નપુર.
પિતાના બનેવી કીતિ ધવલનાં શરણે! સહામણુ ઉદ્યાનમાં તેણે એક નવયૌવના
હદય ખેલીને શ્રીકંઠે પદ્મા સાથે પ્રેમરૂપસુંદરી જોઈ.
કીસે કીર્તિધવલને કહી દીધું. આ બાજુ પુષ્પશ્રીકંઠની આંખેએ એ સુંદરીનાં રૂપનું ધરાઈ તર પાછળ જ આવી લાગે. ધરાઈને પાન કર્યું.
શું વિશાળ સન્ય! જાણે યુગાન્તને મહાપિતાની તરફ એકીટસે પ્રેમભરી આંખે સાગર ! જ્યાં જુઓ ત્યાં સૌન્ય જ સૈન્ય ! જેતા જુવાન પ્રત્યે પેલી યુવતી પણ આકર્ષાણી.
વિદ્યાધર રાજા પુત્તર વેરને બદલે લેવા તમ
તમી રહ્યો છે. એક તે પિતાની દેવી માટેની પરસ્પર આંખ મળી..----
માંગણીને શ્રીકંઠના પિતાએ માન્ય નહોતી રાખી, પરસ્પર હદય મળ્યાં.
અને એમાં આ શ્રીકંઠે પિતાની પુત્રીનું અપપરસ્પર ભાવ ભેટયા!
હરણ કર્યું એટલે બળતામાં ઘી હોમાયું ! મનમાં વિકારના અંકુર ફૂટયા, પાંગર્યા, કીતિધવલ હતે વિચારક રાજા. તેણે પુત્ર અને ફળના ફણગા ય ફૂટ.
ત્તરને યુદ્ધથી જવાબ આપવાનું પગલું ન ભઈ,