________________
પ્રાર્થનાનુ પરિબળ અને સહાનુભૂતિના સાદ.
ડૉ. એમ. ડી. દેસાઈ-સુપ્રી. વી. એસ. હોસ્પીટલ-અમદાવાદ.
આપણી અશરણુ શાના એકરાર અને પ્રભુની સવ શક્તિ પ્રત્યે સમપ ણુ-શ્રધ્ધાભાવ, એ છે પ્રાર્થીનાનું રહસ્ય: આવી પ્રાર્થના નાના બાળકને પણ કેવી શક્તિ તથા નિર્ભયતા, હિમ્મત તેમજ સાત્ત્વિકતા સમયે છે, એ હકીકત અમદાવાદ-વાડીલાલ સારાભાઇ હૈ।સ્પીટાલના સુપ્રી. ડે. એમ. ડી. દેસાઈ પેાતાના એપરેશન થીએટરમાંના કેટલાક યાદગાર અનુભવા રજુ કરતા અહિં આલેખે છે; સાથે ડૉકટરામાં કેવી હમમદીદી તથા દર્દીના કુટુખીજને પ્રત્યે હોવી આવશ્યક છે? તે હકીકત પણ પેાતાના બીજા અનુભવમાં તે રજી કરે છે. ડાકટરામાં રહેલી સહાનુભૂતિ એ દર્દી તથા દીઓના અંગત સ્નેહીએમાં કેટ-કેટલી રાહત આપે છે, ને ડાકટરોની ખેપરવાઇ છીઓને તથા તેના કુટુંબને કેટલી વેદના જન્માવે છે ? તે આ લેખમાં આપણને એક પીઢ અનુભવી તથા સંવેદનશીલ ડાકટરની આપવીતી દ્વારા જાણવા મલે છે. આ લેખ આકાશવાણી'નાં સૌજન્યથી
અહિ રજુ થાય છે. ૭
એ દિવસે આપરેશનનું લીસ્ટ બહુ લાંબુ
હતું. હું એક એપરેશન પુરૂ કરી બીજા દરદીની રાહુ જોતા થીએટરમાં ઉભુંા હતા.
અચાનક થીએટરની બહાર કાલાહલ સંભળાયા. બારણું ઉઘાડી જોયુ તા દર્દી એક ૧૦૧૨ વરસની નાની દેખાવડી કરી સ્ટ્રેચર ઉપર મેઠી થઇ જઇ ખૂમાબૂમ કરતી હતી. ‘મારે એપરેશન નથી કરાવવુ આપરેશન નથી કરાવવુ આ બા, મને ઘેર લઈ જા, હું મરી જઇશ રે....’ એનાં સગાં ડાલાએએ એને માંડ માંડ નાસી છૂટતી અટકાવી રાખી હતી. હોસ્પિટલમાં સામાન્ય નિયમ એવા હોય છે કે સગાંવ્હાલાઓને ઓપરેશન થીએટરમાં દાખલ કરવામાં આવતાં નથી. આથી ફ્કત છે।કરીને જેમતેમ માપથી છૂટી પાડી અંદર લેવામાં આવી અને થીએટરનુ ખારણું બંધ કર્યું..
થીએટરનું વાતાવરણ છેકરી માટે નવું હતું. એક મોટા ઓરડામાં માંડ ચાર માણસે અને તે પણ સફેદ લાંબા ઝભ્ભાવાળા એટલે ભરખપેારે
- alues.
લાઈટના પ્રકાશમાં આળાએ જેવા લાગે. મ્હાંમાથા ઉપરના પહેરવેશને લઇને, ન તા કેાઈનુ રમ્હાં દેખાય, ન કોઈ આ કે પુરુષ છે તેની આળખાણુ પડે. આવું વાતાવરણ ભલભલાને ભયભીત કરી કે ત્યાં તે બિચારી નાજુક નાની માંદલી છે।કરી હતી, એણે સાંભળ્યું હતુ કે, ઓપરેશન વખતે તે દવા સુઘાડતાં ગુંગળાવી નાંખે છે. એણે સાંભળ્યું હતું કે, અ ંદર તેા મોટા મોટા ચીપી, ચપ્પુ ને કાતર વડે પેટ ચીરવામાં આવે છે. એણે એમ પણ સાંભળ્યું હશે કે ઓપરેશનમાં તે ઘણાં મરી પણ જાય છે.’
એટલે અંદર આવતાની સાથે એ છેાકરીએ તા ભારે તોફાન મચાવી ચીસાચીસ કરવા માંડી અને ટેબલ ઉપર નહિ સૂઈ જવાની હઠ લઈ બેઠી.
મારા માટે આવા પ્રસંગે નવા ન હતા. માટી ઉમરના માણસેાને પણ થીએટરના ટેખલ ઉપરથી ફૂંદી, નાસી જતા જોયા છે. શાંત, હિ‘મતવાન દેખાતા દરદીઓને પણ છેક છેલ્લી ઘડીએ દવા સુંધતી વખતે, આપરેશન કરાવવાના વિચાર
બ
