________________
जिन राजसूरि-कृति - कुसुमांजलि
ढोल १२ राग- गोडी मल्हार मिश्र श्रबला केम उवेखीयै, विरण अवगुण गुरगवत । कहीये कीडी उपरा रे, कटक न कीजें कतो रे || १ || इम जोवो ससनेहो रे, कामरण वीनवें । भटक न दीजै छेहो रे, सुरिंग सुरिण वालहा ||२|| तू तेहिज तेहिज श्रम्हेरे, ते मंदिर ते सेज । इरिण अरियाले लोयर रे, तेह न दीसे हेजोरे ॥ आसु || जो ते म्हनं अवगरणी रे, करिय कठित निज चित्त । प्रारण हुस्यै तो प्राहुणा रे, जिम परदेसी मीतो रे ||४|| सु०॥ नाह न कीजै रूसणो रे, जोवो हिये विमासि । इक पखो इम तागता रे, किम चलस्यै घर वासो रे ॥५॥ ॥ हॉसे री वेला नही रे, इरण हासे घर जाय । पारणी न खमइ पातली रे, हिव ए दुख न सुहायो रे || ६० जिरग तुम्ह नै प्रीयु दूहव्यो रे, जिरण तुझ लोपी कार । सीखामरिण द्यो तेहने रे, एकरिण घाउ म मारो रे ॥७॥सु०॥ सुगुण सनेही वालहा रे, करता कोडि विलास । ते दिन आज न सभरे रे, तिरण तुम्ह नं स्यावासी रे ||८||सु०॥ दिवस दिवस वघतो हतो रे, इतला दिन इकलास । सुख दुख बात न का कहो रे, प्राज टल्यो वेसास रे ॥६॥ सु.॥ चिंतन का व्यापार नी रे, कोइ न विरणठो काज । केवल कामरिण ऊपरा रे, सही खीवै छै श्राजो रे ॥१ ॥ सु०॥ जो को अवगुण दाखवो रे, तो आधो दुक्ख थाय । कुरुख करो ठाकुर छता रे, किम कह्यो न जायो रे । ११॥ सु० गुनही पाँचे हि दिने रे, जो को जाणो नाह । मूल थकी तो छाँडिज्यो रे. तुम्ह नै सी परवाहो रे ॥ १२॥ सु० । एह उदास परगो तजो रे तू भ्रम्ह प्रारण अधार | हिलि मिलि बोलावी मिलों रे, पूरव प्रीत सभारो रे ।। १३सु०
"
•
१३६
