Jain Katha Ratna Kosh Part 06

Author(s): Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek

Page 340

३२७ जैनकथा रत्नकोष नाग हो. साधु संगम दोहिलो मानतो हवो. जैनमुनिनी नपर बहुमान धरतो हवो. संगतें करी अचेतननुं पण परिणमन तथा प्रकारें थाय तो सचेतननुं गुंज कहेवू ? ॥ नक्तंच ॥ एके नेजुर्यतिकरगतास्तुंबिकाः पात्रलीलां, गायत्यन्ये सरसमधुरं गुवंशे विलमाः ॥ एके केचिद्रथितसुगुणा कुस्तरं तारयंति, तेषां मध्ये ज्वलितहृदया रक्तमन्ये पिबंति ॥ १॥ एम कोकाशनी सा हाय्ये ते राजा, महाबलवत्तर राजाउने पण गगन मार्गे अकस्मात् ज इने बांधी लीये, तेथी ते राजा घणोज बलीयो थयो. ___ एकदा उद्यानने विपे पांचसे मुनिने परिवारें परिवस्या महा महिमा वंत एवा धर्मानंद आचार्य पधारता हवा. तेमने वंदन करवाने कोकाश साथें घणा आम्बरें घणा हर्षे राजा जता हवा. परिवारसहित आचार्यने प्रणमी यथोचित स्थानके वेगा. गुरुयें साधुधर्म श्रावकधर्म विस्तारसहित धर्मदेशनामां कस्यो, तेथी प्रतिबोध पामीने राजायें पोतानी इलायें सम कितमूल बार व्रत यथाशक्तियें आदस्यां. तेमां पण बहा दिगव्रतने विषे य द्यपि कोकाशनी सहाय्ये घणां शैकडो योजन पर्यंत एक दिवसा जवा नी शक्ति ने. तो पण पवित्र चित्तनो धणी ते राजा एक दिवसे सो योजन थी उपरांत न जवानो नियम करतो हवो. ते धर्म अंगीकार कस्यो एटले पुराणा घणां कर्म खपावतो हवो. गुरु पण राजानी प्रशंसा करता हवा. वली गुरु राजाने कहेता हवा के, नो महानाग ! तुं चिंतामणिनी पेठें 5 सैनधर्म पाम्यो, एटले सार्थक थयुं एम जापजे. किंतु अंगिकार करीने वि धियें पाराध्यां सार्थकता थाय.जे माटे एकतो जीवने स्वनावेंज घणो प्रमाद होय. वली राज्यना व्यासंगमां विशेष प्रमाद थाय.ए प्रमाद ते अग्निसरखो . जे माटे थोडी वारमा व्रतनो संहार करे, ते माटे अप्रमादी थश्ने जेम व्रत लीधांडे, तेम निरंतर संनारीने सम्यकरीतें धाराधवां. थोडोये अती चार न लगाडवो. एम करतां गृहस्थपणे पण तमे मोक्ष सुख साधशो. एम शिदा सांजलीने राजा घणो संतोष पामतो हवो, अनुक्रमें घेर गयो.
हवे धर्म, अर्थ अने काम ए परस्पर बाधा न पामे, एम ते राजा, व्र तने सेवतो हवो. राजाने बीजी विजया नामें राणी . ते एम चिंतवती हवी के, राजा, निरंतर जसोदेवी राणीने बहुमानसहित कौतुक प्रमुख देखाडवा पासे राखे , पण मने यनिष्टनी पेठे कांश कहेतो नथी. तो