________________
गौतमकुलक कथासहित. ३पए “दाणं दरिहस्स" ( दरिदस्स के० ) दरिने (दाएं के०) दान देवू, ते उक्कर. एटले पासे इव्य न होय अने दान देवू ते उक्कर ले. तेम बतां प ण जो दान दे, तो सजति पामे. ते नपर अमरसेन वयरसेननो दृष्टांत कहे जे.
आ नरतदेवने विषे षनपुर नामें नगर, त्यां बनयंकर नामें शेठ वसे जे.ते महाव्य पात्र डे एनां आगल लोक वैश्रमणने श्रमण सरखो माने वे. तेने कुशलमति नामें नार्या जे.तेने घेर बे चाकर ले. ते चाकर शेठने जिन पूजाने विष तथा मुनि दान प्रमुखने विषे रक्त. देखीने चिंतववा लाग्या के, धन्य छे ए शेठने ! जे,ए रीतें धर्म करे !!! अमे अपुत्रिया झुं करीयें! एम करतां अन्यदा चोमासानो दिवस धाव्यो. त्यारें शेठ पोताना बेदु चाकरने देहेरे तेडी गया. तेमने जिनप्रतिमा पूजवाने माटे शेठे फूल श्रा पवा मांमयां पण तेणें सीधां नही. अने कहेवा लाग्या के, जेना फूलथी पूजा करिये तेने धर्म थाय. अमारे तो केवल वेठ थाय. तेने शेनें घj समजाव्या तो पण ते समजे नही त्यारें शेठ गुरुपासें तेडी लाव्या. गुरु यें कह्यु. तमें फूलें करी परमेश्वरनी पूजा केम नथी करता? ते बोल्या, अमे पोताना इव्ये फूल लेश्ने पूजा करियें. अने ऽव्य तो अमारी पासे नथी. एक बोल्यो के, महारा पासे पांच कोडी जे, ते अति थोडी वे मा टे तेटला फूलें मन चालतुं नथी. गुरु बोल्या, पोतानी शक्तियें जो थोडं दीये तो पण ते विपुल फल पामे. धर्मने विपे तो मात्र नाव तेज प्रधान बे. ते सांजलीने ते पांच कोडीनां फूल वेचाता लेइने जिनपूजा करतो ह वो. बीजायें मनमां विचाओँ के, एनी पासें तो एटलुं पण इव्य हतुं, परंतु महारामां तो एटली शक्ति पण नथी. ते माटे टुं युं करूं? एम विचारतां एक जणने पञ्चरकाण करतो तेणे दीठो. त्यारें गुरुने पूबवा लाग्यो, हे जगवन ! एम पञ्चरकाण करतां पण गुं कांइ धर्म थाय ? गुरु बोव्या, एमां पण घणो धर्म थाय . ते सांजली तेपण नपवास, पचरकाण करीने घेर गयो, त्यां विचारवा लाग्यो के, जो आज साधु आवेतो महारी नुजायें उपायु अन्न आ', अने घणुं फल पामुं. एम विचारतां एक मुनिराजें कोई ग्ला न गुरुनु वैयावच्च करवाने कारणे उपवास नथी कस्यो, ते त्यां वहोरवा पधास्या. ते मुनिने वधते परिणामें पोतानी पाती, अन्न जे शेठपासेथी खावा मले डे, ते पोतें तो उपवास कस्यो , माटे ते अन्न शेठपासेथी मा
