Jain Katha Ratna Kosh Part 06

Author(s): Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek

Page 402

३ए जैनकथा रत्नकोष नाग हो. रहेवाशे नही, ते माटे ज्यारें तने जवानी श्वा होय, त्यारें मने एक वर्ष पहेलां कहेजे तो हुँ तुमने महारा घरमां पेसवा देवं ? लक्ष्मीये ते वचन मान्यु. शेठ घेर अाव्या, शेवगणीये पण घणो आदर कस्यो, घरमां पण जुएतो नाम नाम धनना ढगला पड्या , ते ऽव्ये करीने धण धरम कप्पड प्रमुख घरमां लावी. शेत पण यथेबायें लक्ष्मी जोगववा लाग्यो, दीन अनाथने दान दीयें, एम लक्ष्मीनुं फल लेतां केटलाएक दिवस वही गया. ___ एकदा रात्रे लकमी आवीने शेठने कहेवा लागी. तने मूकीने हवे हुँ एक वर्ष पली बीजे ठेकाणे जश्श. ए वात सांजलीने शेठे प्रातःकाले सूत्र धार शिलावटने तेडी तेने घणुं इव्य आपीने एक जिनमंदिर कराववा मां मथु, साधुने वस्त्र पात्र वसती प्रमुख देवा मांझी, सिद्धांत लखावीने सा धुने आपया तथा पुस्तकोना नंमारा करवा मांमया, जीवोने अजयदान देवराव्या, कुटुंब मित्र बंदीवान दीन दुःखी जनोना नदार कस्या, एम सर्व इव्य पापीने एक कबोटी वाली, तृणांनो संथारो करीने, शेठ सूता. वली लक्ष्मी यावी रोतीथकी कहेवा लागी, हे शेठ ! देव गुरु धर्मने कार्य लक्ष्मी वावरीने तें मने बली, तो हवे हुँ नागी थकी क्यां जालं? ते माटे हवे बीजे ठेकाणे नही जनं, दासीनी पेठे आलोटती तहारेज घेर रहीश. शे उ बोल्या, जेम तने गमे तेम कर, किं बहुना ! वली पण शेठने घेर पूर्व नी पे- लक्ष्मी विस्तार पामी. त्यार पनी लक्ष्मीधर शेत पण देव, गुरु तथा धर्मकार्यने विषे घणाकाल सूधी लक्ष्मी वावरीने स्वर्ग गया. घंनुक्रमें मोद जशे. शाश्वता काल सुखीया थशे. ते माटे धर्मधीज शाश्वतां सुख उपजे. हवे सिमनुं स्वरूप ग्रंथांतर थकी कांइक लखिये बैयें आ नवमां समस्त कर्मनो दय करी तथा यात्मप्रदेशनो घन करी चरम शरीरनी जेटली अ वगाहना , तेमां त्रीजो जाग घटाडीने एक समयमां रुजु गतियें था घापाबा आकाश प्रदेशने अण फरसतां लोकना अपनागे जा रह्या. जेने रोग नथी, शोक नथी, जन्म जरा अने मरण नथी. अव्यय, अ चिंत्य, अक्ष्य थया. अशरीरी, अणाहारी, अविनाशी, शाश्वत काल सुखी थया, सादि अनंतनांगें स्नि थया. ज्यां एक सिम नगवान , त्यां अनं ता सिह रह्या , तेथी देशे प्रदेशे फरशीत असंख्यातगुणाले, पण को -- कोश्ने नीड न करे, पोत पोतानी सत्तामा रहे, जे माटे सर्व सिह नगवा