Jain Katha Ratna Kosh Part 06

Author(s): Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek

Page 386

३७४
जैनकथा रत्नकोप नाग बहो.
लाग्यो, रे नड़े ! चाल महारे, देश जइयें. सुंदरी बोली, त्यां जवानुं सुं काम ? आपने हांज रह्यां महारो पिता सर्व कां पूरशे तमे शेव ने हाटे जइने महामूलनी पटसाडी मूजे मागो. ते पण हाटे गयो. तेमज कयुं. ते साडी देखाडवा जार्या पासे मोकली. तेने गमी नही. माटे पा बी मोकली. एम वे त्रण वार पाठी मोकली. शेठ बोल्यो, तहारी नार्याने sai aani j टांटिया घासे बे ? ते नार्याने तेडी लाव्यो. ते देखी शेठ बोल्यो, राजपुत्रे महारी पुत्रीने फरस कस्यो, त्यारें मने महा कोप उपन्यो. पण करूं तुं राजपुत्र बो, माटे हुं बोल्यो नही. राजपुत्र बोल्यो, में म हारी जार्याने फरशी हती. तहारी पुत्रीने कोण अडक्युं बे ? शेठ बोल्यो, गुं ए महारी पुत्री नही ? राजपुत्र बोल्यो रे शेठ ! तुं स्नेहें करीने घेलो
यो बो ? तहारी पुत्री अग्निमां बली मुइ. ते नथी सांजरतुं ? शेठ बोल्यो, सत्य कयुं. सरखापणें करी हुं मूढ थयो. तो पण सरखापणें करी में ए नेदीकरी पणें कबूल करी, ते माटे जे जोइये ते महारा हाटेंथी जेजो.
ए रीतें नहाणीनुं चरित्र देखीने तथा शेठ पुत्रीनुं चरित्र सांजलीने न वर्मराजायें प्रतीत कररी के, स्त्रीचरित्र गहन बे ए खरुं बे. एम निर्धारी वैराग्य पामी शीलंधर गुरु पासे चारित्र अंगिकार करी, तेणें आत्मकार्य साध्युं. ए कथा श्रीसुमतिनाथ चरित्रमां पूर्वजव अधिकारे बे. ते माटे त रुण अवस्थाये इंडियोनो रोध करतो ते डुक्कर ने ॥ इति कामपालकथा ॥
ते इंडियनो रोध करवो एवात यौवन अवस्थामां. डुक्कर ले तो पण तेने जेणे रोध को ते उपर गुणधर्म राज्यकुमरनी कथा कहे बे.
या नरदेवने विषे सूर्यपुर नामें नगर त्यां दृढधर्म नामें राजा तेने शीलशालिनी एवा यथार्थ नामें राणी वे, तेनी कुखने विपे गुणधर्म ना में पुत्र उपन्यो ते लोकने चंड्मानी पेठें वल्लन, कलावंत बे, कंदपविता र, तेथी करीने स्त्रीयोने घणो वल्लन बे, सोनागी, सरल, शूर, सत्य
बे, तेने एक प्रियंवद नामें दृढ मित्र बे. ते सुरूपी ने सर्वगुणसहित बे. वामां वसंतपुर नगरने विषे इशानचंद्र राजानी कनकवती नामें पुत्री बे, तेनो स्वयंवर मंरुप मांमधो बे, त्यां बीजा घणा राजा याव्या बे, तेमां गुणधर्म कुमर पण आव्या बे, राजायें यावास दीधा, त्यां उतारो करीने
धर्म कुमर स्वयंवरा मंरुप जोवाने याव्या, कुमरी पण मंरुप जोवा