Jain Katha Ratna Kosh Part 06

Author(s): Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek

Page 376

३६४ जैनकथा रत्नकोप नाग हो. र दिवस सूधी खाय एटला लाडुआ आपीने आकाशे गयो. एक दिवस कुमरें कौतुकें करी एक वृदनुं फूल सुंघ्यु, एटले गर्दन थ गयो. __ हवे पन्नर दिवसने अंते विद्याधर आव्यो, तेणें गधेडा रूपें कुमरने दीठो, त्यारें बीजा वृदनुं फूल सुंधाव्युं तेथी पाडो मनुष्य थयो, विद्याधरें उलंनो दीधो. कुमरे पण पोतानो दोष कह्यो. कुमरें विद्याधरने पूब्युं. या अचरि ज झुं ? विद्याधर बोल्यो, ए बे वृद खर अने मनुष्य निमित्त करी वा व्यां ने. तेनो ए प्रनाव जे. एम कही विद्याधर कामदेवनी पूजा करवा गयो. एटले कुमरें बेहु रुखना बेदु फल लीधा. जुदी जुदी गांठे बांध्यां. विद्याधरें कुमरने कंचनपुर नगरे मूक्यो. त्यां निरंतर विलास करे . वली एकदा तेने अक्कायें दीतो. देवीने विस्मय पामी. घेर जश् मगधाने वात कही. मगधायें तेने वारी के, जवा दे. हवे ए उगवानुं काम न कर, तो प ण कपटें करी ढींचणे कुणीये पाटा बांधीने कुमर पासे गइ. कुमरने पण अमर्ष नपन्यो. तथापि इंगित थाकार गोपवीने बोल्यो, रे माता ! आ गुं ? ते पण रोती थकी बोली, हे कुमर, तुं कामदेवना देहेरा मध्ये गयो, त्यां एक देवतायें पाङका हरीजवा मांझी त्यारें दुं तेने वलगीने तेनी सा थें श्राकारों नडी पण तेणे मुकने नन्नालीने हेठी नांखी दीधी, ते पुण्य यो गें हुं था नगरमां पडी पण पडतां थकां महारा हाथ पग नांग्या. कुमर बोल्यो, रे माता ! धूल नांखी पावडी गई तो, जवायो, तेनुं कांशःख उ पजतुं नथी, पण तमने जीवतां दीठां एटले सर्व मली. गो... .
पनी अक्का, कुमरनो हाथ पकडीने घेर लावी. वली लोनवंती थइ कु मरने पूज्युं. तमें इहां केम आव्या, अने एवा विलास क्याथी करो बो ? कुमर बोल्यो, में कामदेव आराध्यो ते मने प्रत्यद थयो, तेणें मने घj इव्य थापी इहां मूक्यो. वली अक्कायें पूब्युं, बीजुं कां कामदेवें आप्युं ? कुमर बोल्यो, आप्युं ले ! ते बोली, झुं बाप्यु ? कुमर बोल्यो, जे औषधी सुंघे, ते वृक्ष होय तो जुवान थाय. एवी औषधी यापी त्यारें अक्काहर्ष पामीने कहेवा लागी के, ते औषधी मने आपो. कुमर बोल्यो, हे माता ! ढुं तमारे माटेज लाव्यो , एम कहीने कुमरें लकुट पोताना हाथमां लीg;
पड़ी फूल सुंघाव्यु. एटले ते गईनी थइ गइ, ते गईनीने चपेटो देश पुंठ उ . पर चढी बेगे, लकुटें करी मारतो नगर मध्ये नीकल्यो, मगधा हर्ष पा