Jain Katha Ratna Kosh Part 06

Author(s): Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek

Page 359

३४७
गौतमकुलक कथासहित. एवामां तेनो पिता जीम मरण पाम्यो. त्यारे तेना मित्र झाती स्वजन प्रमुखें घणुं रोतां आक्रंद करतां तेनुं मरणकार्य का.
एकदा सुनंद राजायें ते गोत्रासने कूटग्राहपणे थाप्यो. जे कोइ मार्ग प्रमुखमां हीणाचारी होय, तेने पकडे, दंम करे, त्या गोत्रास निरंतर अ. ईरात्रीसमये संनबह प्रमुख आयु६ लेश, गोमंमल मध्ये जश्ने, कोश्ना नाक, कोश्ना कान, कोश्ना गलकंबल, बेदीने घेर लावें. तेना सोला प्रमुख निपजावीने नक्षण करे. एम घणां पापकर्म आचरी पांचसे वर्ष, आयु पाली, आर्तध्याने मरीने, बीजी नरके त्रण सागरने आउखें जर उपन्यो.
हवे इहां विजय मित्र सार्थवाहनी सुनश नार्याने बालक थावे जे, ते जी वतां रहेतां नथी, एवामां ते गोत्रास नारकीथी नीकलाने सुनानी कूखें भावी पुत्रपणे उपन्यो, प्रसव्या पनी उकरडे नांखी देश वली पाबो त्यां थी उपाडी लीधो. पडी अनुक्रमें महोटो कस्यो. बारमें दिवसे उकरडाथी लीधो माटे गुणनिष्पन्न उनितकुमार एवं नाम दी . अनुक्रमें ते खीरधाव्य, मङनधाव्य, मंझनधाव्य, खिलावणधाव्य, अने अंकधाव्य, ए पांच धाव्ये पालीजतो महोटो थाय. एवा अवसरे विजयमित्र सार्थवाह गणिम धरि म मेज पारिवेद्य ए चारे प्रकारनां नाम लेने लवण समुश्मा जहाजे चढयो. त्यां जहाज नाग्युं, सर्वनांम बज्या, सार्थवाह अशरण थको मरण पाम्यो, त्यारे ते मु जाणीने, घणा ईश्वर, तलवर, माइंबिकादिक हता ते बाह्य हस्तगतं सर्व व्य ले गया. सुना सार्थवाही पण नरिनुं मरण सांजलीने घणो शोक संताप करती आर्तरौ ध्यान धरती रोती थाकंद क रती विलपती की रही. मित्र, झाति, स्वजनादिकें मली मरण कार्य कझुं. ___ अन्यदा नश सार्थवाही सायनो विनाश, जहाजनो विनाश, न र नो विनाश चिंतवती थकी, कालधर्म पामी. तेने मरण पामी जाणीने को टवालें श्रावी उन्नित कुमारने घरमांथी काढी मूक्यो, अने ते घर बीजाने आप्युं. ते उनित कुमार पण पोताना घरमांथी नीकट्यो थको वाणिज्य गामने विषे जुवटुं रमतां त्यां वेश्याना घरने विषे फरतो रहे, कोइ वारना 'र नही तेथी स्वश्वायें नोग नोगवतो थको विचरे. स्वचंदाचारी, मद्यप्र संगी, चोरप्रसंगी, यूतप्रसंगी, वेश्याप्रसंगी थको एकदा कामध्वजा गणि का साथै लाग्यो, ते साथें नदार विषय सुख जोगवतो विचरे .