________________
३५१
गौतमकुलक कथासहित. सानां फल नोगवे. ते तंऽलमत्स्य तथा जमालीनी पेठे जाणवा. केक हिंसा करे पण हिंसानुं फल नोगवे नही. जेम कोणमोही संयोगीने, ३ त्यादि ॥ १ ॥ ते माटे परमेश्वरनी आझा सहित दया पालवी. ते आज्ञा विना हिंसा करतो धर्मनो नाश करे, तेना उपर यमपाशनी कथा कहे .
आज जंबुछीपना नरतदेत्रमा वणारसी नामे नगरीने विषे जुर्मर्षण ' नामें राजा तेनी कमलश्री नामा राणी . ते नगरीमा यमपाश नामें चं माल वसे, पण ते कमें चंमाल नथी. वली ते नगरीमा एक नलदाम नामें वाणियो वसे ले. तेनी सुमित्रा नामें स्त्री तेने मम्मण नामें दीकरो ने. __एकदा कोइ सोदागर घोडालाव्यो. राजा, तेनी परीक्षाने माटे एक घोडा उपर चढ्यो. एवामां को वैरी राजानो देवता घोडाना शरीरमां पेशी रा जाने आकाशे ले गयो. तेणें कोक वनमा ज मूक्यो. त्यां राजा घोडा थी तो उतस्यो, एटले घोडो मरी गयो. एवामां एक हरिण राजाने देखी ने जातिस्मरण पाम्यो. ते हरिण नूमि नपर अक्षर लखीने एम कहेतो हवो के, ढुं तमारो देवल नामा चाकर हतो. ते आर्तध्याने मरीने तिर्य च थयो . तेणें पागल थश्ने राजाने पाणीनुं स्थान देखाडयुं. राजा पाणी पीने स्वस्थ थयो. एटले पोतानुं सैन्य आवी पहोच्युं. राजा कस्या गुणनो जाण होवाथी ते हरिणने नगरमां लश्याव्यो. राजायें नगरमां सर्व गमे उद्घोषणा करावी के, कोश्ये पण या हरिणने मारवो नही. पडी निर्नयथको ते हरिण नगरमा स्वेबायें फरतो रहे.
एकदा ते हरिण नमतो नमतो मम्मणने हाटे याव्यो, कोई पाबला नवना वैरथी मम्मणने कोप चढयो, बापने कहेवा लाग्यो के, ए मृग अ पराधी , माटे एने मारो. त्यारे तेनो पिता नलदाम बोल्यो, वाणियाना कुलमा अपर जीव पण न मारवो, अने ए तो वली राजाने इष्ट .माटे नज मराय, तो पण पिता कांक व्यादेपमा रह्यो, एटले मम्म० ते मृग ने मारी नांख्यो. पण वेगला रह्यां कोटवालें अने यमपाशें दीतो, ते वृत्तां त कोटवा राजाने कह्यु. राजा बोल्यो, ए वातनो साक्षी कोण ? ते बो
यो, एनो बाप सादी ? राजायें एना बापने तेडावीने पूज्युं, तेणें साचे साधु कयु के, महारा पुत्रं मास्यो तो खरो. राजायें तेने सत्यवादी जाणी ने पूज्यो, भने मम्मणने मारवानो दुकम कस्यो, यमपाशने मारवा सोंप्यो,
