Jain Katha Ratna Kosh Part 06

Author(s): Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek

Page 358

३४६ जैनकथा रत्नकोष नाग बहो. कणेरनी माला घाली , तिलनी पेठे बेदतां तेनुंज मांस तेना मुख मां खवरावता, कांकराना सेकडो तेणें मारी जतो, अनेक नरनारीयें परि वस्यो , राजपुरुष चोतरे चोतरे उद्घोषणा करे डे के, जे कोइ उनित कुमर नी पेठें अपराध करशे, तेने पोतानां कर्म अपराधी करशे. ते वात गौतम स्वामीयें सांजली, यथापर्याप्त आहार लेइने प्रनु पासे आवी, थाहार दे खाडी, वंदना नमस्कार करीने एम कहेता दवा के, हे जगवन् ! में नगर मांबाज पूर्वोक्त वृत्तांत दी, ते पुरुष पाबले नवे कोण हतो ? प्रनु बोल्या.
आ जंबुद्दीपना जरतदेवने विषे हबिणार नामें नगर हतुं. त्यां सुनंद नामा राजा राज्य करतो हतो, ते नगरने विषे एक महोटुं गोमंमल हतुं, त्यां घणां गोरूप अनाथ होय, सनाथ होय थादिक सर्व नगरीनी गायो, बलदिया, पाडा, वृषन संर्वने चारोपाणी संपूर्ण मलें, तेथी निरुपसर्ग थका सुखें रहे ले. ते नगरमा एक नीम नामें कूटयाह वसे बे, ते घणो अधर्मी जे,तेनी नुत्पला नामें नार्या ने तेने एकदा गर्न रह्यो. ते गर्न त्रण मासनो थयो त्यारे उत्पलाने, एवो दोहोलो उपन्यो के, जे स्त्रियो, गायो अने वृषन प्रमुखना कान, नाक, अांखो, जीन, होठ, गलकंबल, खांधां प्रमुख नां सोला करी तली लुंजी संस्कारी मदिरा प्रमुख सहित आस्वादन कर ती हशे, तेने धन्य जे. एवा पदार्थ जो होयतो हुँ पण नोजन करूं. एम विचारती दिवसे दिवसे दूबली थाय, मुख कुमलाय, यथोचित पुष्प, वस्त्र, गंध, माव्य, अलंकार नोगवे नही, ते नीम कूटयाहे जाण्यु. त्यारे उत्पलाने पूजेथु के, तुंबली केम थबो ? त्यारे तेणीयें दोहोलानी सर्व वात कही. नीमें कह्यु, तहारो दोहलो हुँ पूरो पाडीश. तुं मूबली न थश्श. पडी एकदा नीम कूटयांह मध्यरात्रे एकलो निर्वीकपणे संन ब६ हथियार पडि हार लेइने गोमंमलमां जश्ने कोइना कान, कोश्नी आंख, कोश्ना खांधा, इत्यादिक कापी कापीने से श्राव्यो. उत्पलाने याप्यां. तेणें तेज रीतें वावस्यां. दोहोलो संपूर्ण थयो. अनुक्रमें नव मास पूरा थया, पुत्र थाव्यो, ते महोटे महोटे शब्दें आरडवा लाग्यो, घणुं विरूप विस्वर आरज्यो. ते बोकरानो शब्द सांजलीने आखा हलिणार नगरनी गायो तथा गामनां वा बडां बलदिया प्रमुख त्रास पाम्या थका चारे तरफ नासवा लाग्या. तेमाटे तेना मातापितायें तेनुं गोत्रास एवं नाम दीधुं. अनुक्रमें ते महोटो थयो.