________________
३३६
जैनकथा रत्नकोष नाग बहो. नंतर जेम कोइने नरकमांथी काढीये तेम विजय कुमर काष्ठ पंजर मध्ये थी पोताना माता पिताने काढतो हवो. पली संपूर्ण मनोरथवंत एवो वि जय राजा ते कोकाशने साथें लेने निःप्रकंप मनथको नगरमाथी नीकली ने चतुरंगी सेनायें परिवस्यो शीघ्र देम कुशलें पोताने नगरें पहोतो, माता पिता तथा कोकाश ते सर्व महामहोत्सवें पोताना नगरमा पेसता हवा.
हवे काकजंघ राजा ते, कृतज्ञ शिरोमणि, परोपकारी एवा कोकाश न णी, अगणित मणिसुवर्णादिक अति घणी, अति अनुत एवी विनूति देतो हवो. तथा सूर्य रथना अश्व सरखा हजारो अश्व, शेकडोगमें ऐरावण स रखा हाथी, घणा शक्विंत गाम, बापतो हवो. एम कोकाशने पोताना सरखो करतो हवो ॥ यतः ॥ कृतज्ञस्वामिसंसर्ग, मुत्तमस्त्रीपरिग्रहम् ॥ कु वन मित्रमलोनं चं, नरो नैवावसीदति ॥ १ ॥
यद्यपि विजयाराणीयें कीलिका परावर्त्तादिक होणुं काम कयुं. पूर्वे पण शोक्य नपर घणी इर्ष्या राखती, तेथी राजायें निश्चय कस्यो के, ए कीलि का परावर्तन राणीयें कयं. तेम राणी पण नित्य शंकाती रहे, परंतु राजा पोतें अति गंजीर ने माटे राणीनी कां पण वात प्रकट न करतो हवो. ॥ यतः ॥ अर्थनाशं मनस्तापं, गृहे सुश्चरितानि च ॥ वंचनं चापमानं च, मतिमान्न प्रकाशयेत्॥१॥राणी साथें रोप सर्व निष्फल करतो हवो. राजायें मनमा एम विचाओँ के, प्रायें घणुकरी स्त्रीलोक ईर्ष्यालुज होय ॥. यतः॥ अवंचको वणिग् विप्रः, संतोषी दत्रियः दमी ॥ वायुः स्थास्नुरनुस्मोनि, र्योपानीनिवेत् क्वचित् ॥ १ ॥ . __ हवे कांचनपुरे पद्माकर नामा महोल हतो ते कालिकायें करी संको चाइ गयो, तेने नघाडवाने मंत्री प्रमुख कोइ समर्थ न थया, त्या राजा तथा कुमरने काढवा माटे कुहाडाना घात नारख्या, एटले महोल मध्ये यंत्रे करी प्रयुंजेला जे एकसोने एक मनुष्य तेने काष्ठना घा मस्तक नपर पडे. पोतानी मेलें नबलीने माथा नपर टक्कर मारे. तेथी ते एकशो एक ज ण उहवाणा थका पंजरमां पंखीनी पेठे पोकार करता आक्रंद करे. त्यारे कोइ पण उपायें पोताना स्वामीने राखवो, एम प्रधान लोकोयें विचारीने ते अनन्य गतिपणे उतावला उतावला नऊयणीयें यावी, कोकाशने जा ने पगें लाग्या. अने घणो अाग्रह करी पोताना स्वामीने जीवाडवानी नि
