Dhurtakhyan

Author(s): Haribhadrasuri, Jinvijay
Publisher: Saraswati Pustak Bhandar Ahmedabad

Page 113

E
10
२६
11
10
26
20
भवति चात्र श्लोकः
हरिभद्रसूरिकृतं धूर्ताख्यानम् ।
जह 'सधं पवणसुओ भीम-हणू' णवर पहिओ वासो । उअरविणिग्गयमत्तो तो सच्चं तुज्झ वी वयणं ॥ पुणरवि खंडावाणा भणइ सही आसि मज्झुमा देवी । तीए मंतो दिण्णो ससुरासुरलोअआगरिसो ॥ आगरिसिओ रवी मे जोइसचकाहिओ अहिअतेओ । तेण वि मे बलजुत्तो जाओ पुत्तो महासत्तो ॥ छासी सहस्साई दहइ रवी मेहणिं समंतेणं । कह तेण ण दड्ढाहं रइकजसमागया संती ॥ अह भणइ कंडरीओ कुंती जह हुंत दहसूरेणं । तो उज्झतासि तुमं सचं तं णत्थि संदेहो ॥
आहारे चैव योनौ च बीजकर्मणि यः शुचिः । तस्य कृच्छ्रागतस्यापि न पापे रमते मतिः ॥
तइभस्स ।
खंडा भइ पुणो मे जलणो 'आगरिसिओ सुरवराणं । जोवणं तेण वि मे पुत्तो जाओ जुइमहंतो ॥ दूरत्थो डहह रवी अग्गी अंगेहिं फरिसिओ डहह । कह तेण ण दड्डाहं जलणेण समागया संती ॥ भइ अ एलासाढो जमपत्ती हुअवहेण किर भुत्ता । अग्गीहुणणणिमित्तं जलगिहं अइगया संती* ॥ असमत्तसुरयकज्जो जलणो जा अइगओ जमो ताहे । अचयंतो ओसरिअं जलणो तीए वि ओइलिओ ॥ तं सिढिलिअमेहलिअं असमाणियसुरयकीलियं बालं । ओइलिऊण जमो वि य देवत्थाणिं अह पविट्ठो ॥ देवेहि य सो भणिओ अपत्तरइअस्स' सागयं तुज्झ । णिग्गिलह तओ देविं तीइ मुहाओ य जलणो वि ॥ धावंतो उच्छिण्णो जमेण तो अइगओ वणं गहणं । कहिओ गएहिं तो सो तेसिं वायाहिआ तेणं ॥ जह सचं जमपत्ती भुत्ता जलणेण णेअ सा दहा । तो कह उज्झिहिसि तुमं जलणेण समागया संती ॥ खंडा भइ पुणो मे एरावणवाहणो सहस्सच्छो । आगरिसिओ मि सो वी तेण वि जाओ महं पुत्तो ॥
1 A सुखं । 2A भीमु !
* १-२ * १९
१८
8A आगरिओ । * इयं गाथा पतिता B आदर्शे ।
२०
२१
२२
* ३ * २३
२४
२६
२७
२८
२९
३०
*४* ३१
३२
4 A अफ