________________
(રાગ ધનાશ્રી) (1) તુ ગતિ તુમતિ આશરે, તુ આલંબન મુજ પ્યારે રે; વાચક યશ કહે માહરે, તું છવ જીવન આધારે રે.
ગિઆ રે ગુણ તુમ તણ૦ –શ્રીમદ્દ યશોવિજયજી મહારાજકૃત મહાવીર સ્તવન
(રાગ ખમાજ–તીન તાલ). (8) મારી નાડ તમારે હાથે હરિ સંભાળ લે રે,
મુજને પિતાને જાણીને પ્રભુ પદ પાળજે રે. મારી નાડ વિશ્વેશ્વર શુ હજી વિસારે, બાઇ હાથ છતાં કાં હારે; મહા મૂઝારે મારે નટવર, કાળજે રે. મારી નાડ કેશવ હરિ મારું શું થાશે, ઘાણ વળે શું ગઢ ઘેરાશે?
લાજ તમારી જાશે, ભૂધર ભાળજો રે મારી નાડ
(૩) વિશ્વાસ જેકે ભક્તિમાર્ગની આરાધના કરતી વખતે સર્વત્ર પ્રભુમાં વિશ્વાસ તે જરૂરી છે જ, પણ આ કક્ષાએ વિશ્વાસ તેની ચરમસીમાએ પહોંચે છે. અહીં, ભક્તજન થાકી જઈને જાણે કે પ્રભુ કે સદ્દગુરુના એળે જઈ બેસે છે, જેમ કઈ બાળક બહારથી રમી આવીને, થાક્યો પાક્યો થઈ માતાના ખોળામાં જઈ પડે તેમ. જેમ બાળકને માતામાં અતૂટ વિશ્વાસ છે કે તેણી તેના પર હેતથી હાથ ફેરવી તેને થાક ઉતારશે અને ખાવાપીવાનું આપશે તે જ – પણ તેથી અનેકગણું વધારે – વિશ્વાસ ભક્તને ભગવાનમાં છે. એક લૌકિક સજજન પણ જે શરણાગતનું રક્ષણ કરે છે, તે ત્રણ લેકના નાથ એવા પરમાત્મા કે કરુણાના સાગર એવા સદ્ગુરુ કેમ સહાયક થયા વિના રહે? હા, આ એક એવા અલૌકિક, દિવ્ય પ્રેમ-સંબંધની વાત છે, જે માત્ર ભક્ત-હૃદય જ સમજી શકે છે કે જેણે પિતાનું સર્વસ્વ પ્રભુચરણે સમર્પણ કરી દીધું છે. સંતે, આ વિશ્વાસને – શ્રદ્ધાને ધર્મસાધનાનું મુખ્ય અંગ ગણે છે, યથા – (૧) શ્રદ્ધા એ ધર્મનું મૂળ છે.
–૪ર્શનપ્રાભૂત-૨ : શ્રી કુંદકુંદાચાર્ય
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
