________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
३ शतके उद्देशः२ ॥२६४||
॥२६॥
दीवसमुदाणं मज्झमझेणं जाव जेणेष असोगवरपायवे जेणेव ममं अंतिए तेणेष उवागरछह २ ममं चउरंगुव्याख्यालमसंपत्तं वजं पडिसाहरइ (सूत्रं १४४) प्रज्ञप्तिः | हवे आ वखते ते देवेंद्र, देवराज शक्रने आ ए प्रकारनी यावत्-संकल्प उत्पन्न थयो के, असुरेद्र असुरराज चमर, प्रभु शक्ति
वाळो नथी, असुरेंद्र, असुरराज चमर, समर्थ नथी तेम असुरेंद्र, अमरराजनो विषय नथी के, पोताना बळथी सौधर्मकल्पसुधी उंचे आवी शके. परंतु हा, जो तेणे अरिहंत, अरिहंतना चैत्यो के भावित आत्मा अनगारोनो आशरो लीघो होय तो ते उपर आवी शके के, पण ते शिवाय उपर आववा तेनुं सामर्थ्य नथी. जो ते चमर कोइ अरहंत भगवंत के भावित आत्मा अनमार महापुरुषनो आशरो लइने उपर आव्यो होय तो तो मारा फेंकेल वजूद्वारा ते अरहंत भगवंत के महापुरुषनी आशातना थशे, अने एम थर्बु ते मारा | माटे दुःखरूप छे, एम विचारी ते देवेंद्र, देवराज शके पोताना अवधिज्ञाननो प्रयोग कयों अने ते द्वारा तेणे मने (श्रीमहावीरने)
जोयो. मने जोइने तुरतज 'अरे। रे अहो!!! हुं मरी गयो' एम करी ते उत्कृष्ट यावत्-दिव्य देवगतिवडे वजनी पाछळ नीकळ्यो, | ते शक इंद्रे तिरछे असंख्य द्वीप अने समुद्रोनी बच्चे यावत्-जे तरफ उत्तम अशोकर्नु वृक्ष हतुं अने जे तरफ हुं महाबीर हतो ते
तरफ आवीने माराथी मात्र चार आंगळ छेटे रहेलं वजू लइ ली . ॥ १४४ ॥ | अवियाई मे गोयमा! मुहिवारण केसग्गे वीइत्था, तए णं से सके देविंदे देवराया वजं पडिमा
हरिता ममं तिक्खुत्तो आयाहिणं पयाहिणं करेइ २ वंदइ नमसइ २ एवं व यासी-एवं खलु भंते ! अहं तुम्भं नीसाए चमरेणं असुरिंदेणं असुररमा सयमेव अबासाइए, तए णं मए परिकुविएणं समा
For Private and Personal Use Only
