Ajitsen Shilwati Charitram

Author(s): Ajitsagarsuri
Publisher: Ajitsagarsuri Shastra Sangraha

Page 141

ShriMahavir JanArchanaKendra
Acharya:shkailassagarsunGyanmandir
दीयं रत्नं प्रत्यर्प्यताम् । ईदृशं पूजकोक्तं वचनं समाकर्ण्य रत्नलुब्धमानसस्तेजपालोरक्ताङ्गः सन्नुवाच-देवपूजक ? त्वमपिविपुलमतिर्विभाव्यसे ! रत्नप्रमितं द्रव्यं समादाय तद्रत्नमह्यं दत्तमस्ति, पुनस्तद्गृहीतुमागतोऽसि, परं सावा त्रत्वयानवाच्या। | एवं महेभ्यस्यमृषोक्तिं श्रुत्वा स पूजकः स्वमनसिविस्मितः प्रोवाच-श्रेष्ठिन् ? मौनमाधायशीघ्रं तद्नं मासमर्पय, यस्मादिदंरत्नं तवस्वाधीनमधुनानस्थास्यति । ईदृशीं विषमापूजकोक्ति निशम्यसमहेभ्यः स्वभृत्यैस्तमर्धचन्द्रं प्रदाप्यततोनिष्कासयामास । अथ विलक्षीभूतः स निजगूमागत्यसुगुणसिंह तद्रत्नवृत्तान्तमचीकथत् । ज्ञातसारः सुगुणसिंहः स्वयमेवतत्रगत्वा श्रेष्ठिनमित्यवोचतु-महेभ्यवर्य ! वणि कुलतिलकायमानोभवाँलोकेख्यातिमान्यते, अस्मिन्पत्तने सर्वेषां व्यवहारिणां मध्येत्वमेवप्रथमोनिगद्यसे, सत्यप्येवं रत्नलोभेनस्ववंशपरम्पराजितां यशोवल्लींसमुच्छेत्तुं कथमुद्यतोऽसि ? नाऽयं मृषावादो भवतावक्तुं युज्यते,
साम्प्रतमेव तद्रलं निष्कास्यप्रत्यर्प्यताम् , वृद्धिसहितं सर्वधनंभवदीयं परिगृह्यताम् । इतिकुमारोक्तंवचनंनिशम्य स व्यवहारी*जातचमत्कारोमनसि व्यचिन्तयत्-तद्रत्नमस्य पूजकस्य नास्ति, परन्त्वेतत्कस्यचिद्राजकुमारस्य विद्यते, तस्मादस्याग्रे यदि धूर्तभावं करिष्यामि, तद्यपि तद्रत्नं मदन्तिके न स्थास्यति, प्रत्युत प्रतिष्ठाहानि भविष्यति । अतः कोऽप्येतादृशोऽन्यो युक्तिप्रकारो विधातव्य इति निश्चित्य कुमारं प्रत्यवदत्-महापुरुष! नाहं धनलिप्सया वितथवादिनां पन्थानमनुसरामि, मयातु पूजकस्य किश्चिदुपहास्यतया तथैवोदाहृतमस्ति, एतावता भवदन्तिकमागत्यतेन यन्निवेदितं तत्सर्वं त्वया सत्यतयामानितमित्यभिधाय कुमारस्य सन्निधौ स व्यवहारी निजोक्तं वचनमपन्हुतवान् । पुनस्तेन कुमारः पृष्टः किमेतद्रत्नं भवदीयमस्ति ? कुमारोवदत्-मदीय | मेवतद्रत्नं विजानीहि, यदाऽहं व्याधिग्रस्तकलेवरोऽभूवं तदानीं तेन पूजकेन भवतः पार्थाद्रत्नविनिमयेनाहं निष्कानानाययम्,
For Private And Personlige Only