Vrat Vichar Ras

Author(s): Shilchandrasuri
Publisher: ZZ_Anusandhan

Page 67

67
अनुसंधान-१९
तो किम आपण लिजीइ, पर केरुं वली धन । परभवि देवू तेहनि, सुणज्यु जस रि कंन ॥६७॥ परधन लेतां सोहेलु, भोगवतां दूख होय । जो जांणो तो चेतयु, छल म म रमयु कोय ॥६८।। परधन लेई एक नरा, करता अमृत आहार । परभवि भंसा पर थई, सिर वहइसइ बहु भार ।।६९।। सालि दालि प्रत घोलथी, विष्य पिद्ध ते खास । पणि परधन नवि लीजीइ, दिण तणो जगि दास ॥७०॥
कवीत ॥ दिणतणो जगि दास, वास पणि दिणइं मुकइ दिणइ देह ज खोय, दिणथी भोजन चुकइ । दिणइ दीन मुख होय, दिणथी दीसइ दूखीओ दिणइ ऊवटवाट, दिणथी सुइ न सुखीओ ॥ दिणइ कीरति पंगलि नर्गगति नीसइ कही । नीच युनि अवतार, छूटइ पसु पीठिं वही ॥७१।।
दूहा० ॥ पीठि वहीनि छुटसइ, परवश तेहनि देह । ते भोगवतां दोहेलुं, जिहा दूखनो नही छेह ॥७२॥
ढाल ५३ । (५२)॥
देसी० दइ दइ दरीसण आपणुं० ।। पंच अतिचार एहना, जिन कहि सो पणि टलि रे । वस्त म वोहोरीश चोरनी, तुं मन त्यांहथी वाल्य रे ॥७३।। चीत चोखं नीत राखीइ, राखि बहु सुख होय रे । मन मइलइ दूख पांमीओ, द्रमक भीखारी जोय रे ।
चीत चोखं नीत राखीइ || आचली० ॥