________________
( १६२ ) भरत सत्रुवन आविनइ, ऊ भाई हे नम्या अति बहु प्रेम । वात पूछी मा पाछिली, ते दाखी हे मह थई जिम तम ! २५ ।। अ० स्नान मज्जन भोजन भला, जीमाच्या हे कर दीधा तंबोल ! घरि-घरि रंग वधामणा, राज माहे हे थया अति रंगरोल ||२६|| १० सीतादिक स्त्रीनइ दिया, रहिवान हे रुडा कनक आवास ! दासी दास दीया घणा मणि माणिक हे सहू लील विलास ॥२७अ० इम माता वाधव प्रिया, परवार ना हे पुरवर मनकोटि। मन वंछित सुख भोगवड, श्रीराम नई हे लाखमण तणी जोडि ।।२८॥अ० इक दिन भरत नइ अपनो, मनमाहे हे वारू अति वयराग। करजोडी कहइ रामनई, मुफ वीनति हे तुम्हें सुणो महाभाग रहायक एह तुम्हे राज मोगयो, हुँ लेसि हे संयम तणो भार । ए संसार असार छ, म जाण्यो हे बहु दुख भंडार ॥३०॥ स० पहिलो पणि मुझ नई हुतो, दीक्षा नो हे मनोरथ अतिसार । दसरथ राजा राज नइ, छोडी नई हे लीधो संयम भार ।। ३१ । अ० पणि जणणी आग्रह करी, राज लीधो हे मइ तो मन विण एह । हिव ए राज नई ल्यठ तुम्हें, अम्हारइ हे मनि धरम सनेह ॥३२॥अ० राजलीला सुख भोगवर, मन मान्या हे करउ वछित काज । राम कहइ वापई दोवो, कांइ छोडउ हे भाई भरत ए राज ॥ ३३ ॥१० वृद्धपणई संयम ग्रहे, जुबांनी हे माहे नहि व्रत लाग । इंद्री दमता दोहिला, वलि दोहिलो हे सहु स्वाद नो त्याग ||३४|| अब भरत कहइ भाई सुणो, संयम हे दोहिलो कह्यो तेह । वृद्धपण पणि नादरई, भारी क्रमा हे नर संयम एह ॥३।। अ०
