________________
( १६० ) घरि घरि गूडी उछलइ, हाट छाया हे पंचवरण पटकूल। छतउ बाजार छायाविउ, चंदूवा हे चिहुंदिसि वहुमूल ॥३॥ अ० बाध्या मोती मुंबखा, मणि माणक हे रतनां तणी माल । लंवी बांधी लहकती, ठाम ठाम हे वलि लाल परवाल ॥४॥ अ० केलि थामा ऊंचा किया, सोना ना हे तिहां कलस विसाल। वनरमाल वाधी वली, लोक बोलइ हे आयो पृथिवी नो पाल ||५|| अ० इण अवसरि विद्याधरे, आवीनइ हे विभीपणनइ आदेश ।। अ० ॥ रतनवृष्टि कीधी घणी, घरे घरे हे त्रिक चउक प्रदेस । अ०६॥ उत्तुंग तोरण देहरा, अति ऊंचाहे अष्टापद गिरि जेस। कंचणमय कीधा तिहा, कोसीसा हे मणि रतन ना तेम ।। ७ ।। अ० जिन मंदिर महोछव घणा, मंडाव्या हे पूजा सतरप्रकार। नगरी अयोध्या एहवी, सिणगारी हे सुरपुरी अवतार ॥ ८॥ अ० हिव दिन सोला गयेहुँते, लंकाथी हे चाल्या श्रीराम । सीता विसल्या साथिले, सहोदर हे लखमण अभिराम ॥६॥ अ० सहु परिवार ले आपणो, चडी बइठा हे राम पुष्प विमान । साकेत साम्हा चालिया, विद्याधर हे साथि अति सोभमान ||१०॥अ० हय गय रथ वाहन चड्या, विभीषण हे हनुमंत सुग्रीव । राम संघात चालिया, देखता हे गिरि वन पुर दीव ॥११॥ अ० राम दिखाडइ हाथ सुं, अस्त्रीनइ हे आपणा अहिठाण । इहां सीतानई अपहरी, पडिलाभ्या हे इहां साधु सुजाण ॥ १२ अ०॥ आया आकास मारगइ, खिगमाहे हे निज नगर साकेत । चतुरंगिणी सेना सजी, साम्हो आयो तिहां हे भरत सुहेत ॥१३।। अ०
