________________
૪૫
શ્રીમદ્ રાજચંદ્ર-આત્મકથા [૯૫૬-૧૧]
[મરબી, વૈશાખ સુદ ૨, ૧૫૫]
મારી છે , જયંતિષ'ને કલ્પિત ગણી અમે ત્યાગી દીધુ લોકોમાં જ્યોતિષ બોજાઆત્માર્થતા બહુ ઓછી થઈ ગઈ છે, નહીંવત્ રહી છે. પ જાણ ત્યાગ સ્વાર્થ હેતુએ એ અગે લોકોએ અમને પજવી મારવા માડયા. આત્માર્થ સરે નહીં એવા એ જ્યોતિષના વિષયને કપિત (સાર્થક નહીં) ગણી અમે ગૌણ કરી દીધ, ગોપવી દીધો. [૩૩૯]
[મુ બઈ, કાગણ સુદ ૧૪, ૧૯૪૮] અમને તો માત્ર એક અપૂર્વ એવા સત્ના જ્ઞાન વિશે જ સત્તાનમાં ચિ રુચિ રહે છે બીજુ જે કઈ કરવામાં આવે છે, કે અનુસરવામાં –બંધનને લીધે આવે છે, તે બધુ આસપાસના બધનને લઈને કરવામાં આવે છે પ્રવૃત્તિ
હાલ જે કઈ વ્યવહાર કરીએ છીએ, તેમાં દેહ અને મનને બાહ્ય ઉપયોગ વર્તાવવો પડે છે. આત્મા તેમાં વર્તત નથી કવચિત્ પૂર્વકર્માનુસાર વર્તાવુ પડે છે તેથી અત્યંત આકુળતા આવી જાય છે જે કઈ પૂર્વે નિબંધન કરવામાં વ્યાવહારિક કામ આવ્યાં છે, તે કર્મો નિવૃત્ત થવા અર્થે, ભોગવી લેવા અર્થે, બીજા અર્થ થોડા કાળમાં ભોગવી લેવાને અર્થે, આ વેપાર નામનુ વાવ- સેવવું હારિક કામ બીજાને અર્થે સેવીએ છીએ.
હાલ જે કરીએ છીએ તે વેપાર વિશે મને વિચાર આવ્યા કરેલ, અને ત્યાર પછી અનુક્રમે તે કામની શરૂઆત થઈ ત્યારથી તે અત્યાર સુધીમાં કામની દિનપ્રતિદિન કઈ વૃદ્ધિ થયા કરી છે.
અમે આ કામ પેરેલુ માટે તે સંબધી ૦ ૦ ૦ બને તેટલું મજૂરી જેવું કામ પણ કર્યાનું રાખ્યું છે કામની હવે ઘણી હદ વધી ગયેલી હોવાથી નિવૃત્ત થવાની અત્યંત બુદ્ધિ થઈ ઉદાસીન વૃત્તિઓ જાય છે. પણ ૦ ૦ ૦ ને દોષબુદ્ધિ આવી જવાને સભવ, મજૂરી જેવું કામ તે અનત સંસારનું કારણ ૦ ૦ ૦ ને થાય એમ જાણીને જેમ પણ કયે જવું,
