________________
શ્રીમદ્ રાજચંદ્ર-આત્મકથા [૩૭]
[મુબઈ, શ્રાવણ વદ ૧૧, ગુરુ, ૧૯૪૮] અપ્રગટ રહેવાના અમારા સબધી જેમ બને તેમ બીજા જીવો પ્રત્યે ઓછી કારણે વાત કરવી.. અમારા સંબવી અને અમારાથી કહેવાયલા કે
લખાયલા વાક્યો સબધી એમ કરવું યોગ્ય છે, અને તેના કારણે તમને હાલ સ્પષ્ટ જણાવવા તે યોગ્યતાવાળું નથી, તથાપિ તે અનુક્રમે જે અનુસરવામાં વિસર્જન થવાય છે, તે બીજા જીવોને કલેશાદિનુ કાચૂર થવાય છે... જે કારણે જીવને પ્રાપ્ત થવાથી કલ્યાણનું કારણ થાય તે કારણોની પ્રાપ્તિ તે જીવને આ ભવને વિષે થતી અટકે છે, કેમકે, તે તો પિતાના અજ્ઞાનપણાથી નથી ઓળખાણ પડયુ એવા પુરુષ સંબધીની તમ વગેરેથી પ્રાપ્ત થયેલી વાતથી તે પુરુષ પ્રત્યે વિમુખપણાને પામે છે, તેને વિષે આગ્રહપણે અન્ય અન્ય ચેષ્ટા કહ્યું છે, અને ફરી તેવો રોગ થયે તેવુ વિમુખપણુ ઘણું કરીને બળવાનપણાને પામે છે એમ ન થવા દેવા અને આ ભવને વિશે તેમને તેવો જોગ જો અજાણપણે પ્રાપ્ત થાય તો વખતે શ્રેયને પામશે એમ ધારણા રાખી, અસરગમા એવા પુરુષને પ્રગટ રાખી બાહ્યપ્રદેશ ગુપ્તપણું શખવું વધારે યોગ્ય છે. તે ગુપ્તપણું માયાકપટ નથી, કારણ કે તેમ વર્તવા વિશે માયાકપટનો હેતું નથી, તેના ભવિષ્યકલ્યાણનો હેતુ છે, જે તેમ હોય તે માયાકપટ ન હોય એમ જાણીએ છીએ [૩૯]
[મુબઈ, શ્રાવણ, ૧૯૪૮] સત્સંગ-અભાવે મુમુક્ષુજન સત્સંગમાં હોય તો નિરતર ઉલ્લાસિત પરિણામમાં
રહી આત્મસાધન અલ્પકાળમાં કરી શકે છે, એ વાર્તા યથાર્થ છે, વિકટ
તેમ જ સત્સંગના અભાવમાં સમપરિણતિ રહેવી એ વિકટ છે, તથાપિ એમ કરવામાં જ આત્મસાધન રહ્યું હોવાથી ગમે તેવાં મારા નિમિત્તમાં પણ જે પ્રકારે સમપરિકૃતિ આવે તે પ્રકારે પ્રવર્તવુ એ જ યોગ્ય છે જ્ઞાનીના આશ્રયમાં નિરતર વાસ
પરિક
માનસ
