________________
૮૮
સ ભવ
શ્રીમદ્ રાજચંદ્ર-આત્મકથા - જ્યોતિષાદિ વિઘા કે અણિમાદિ સિદ્ધિ એ માયિક જાતષ” “અબિપિવિદિ પદાર્થો જાણી આત્માને તેનું સ્મરણ પણ કવચિત જ થાય છે માયિક જણાવા તે વાટે કોઈ વાત જાણવાનું અથવા સિદ્ધ કરવાનું ક્યારેય
યોગ્ય લાગતું નથી, અને એ વાતમાં કોઈ પ્રકારે હાલ તે ચિત્તપ્રવેશ પણ રહ્યો નથી. સાસારિક ઉપાધિ અમને પણ
ઓછી નથી તથાપિ તેમાં સ્વપણું રહ્યું નહીં હોવાથી તેથી
ગભરાટ ઉત્પન્ન થતો નથી તે ઉપાધિના ઉદયકાળને લીધે સમાધિની સાચી છે. હાલ તે સમાધિ ગૌણભાવે વર્તે છે, અને તે માટેનો શોચ
રહ્યા કરે છે. [૭૦૮]
[રાળજ, ભાદરવા, ૧૯૫૨] સમ્યગદર્શન જેનદર્શનની રીતિએ જોતા સમ્યગ્દર્શન અને વેદાન્તની જેનદષ્ટએ રીતિએ જોતા કેવળજ્ઞાન અમને સંભવે છે જેમા કેવલ
જ્ઞાનનું સ્વરૂપ લખ્યું છે, તે જ માત્ર સમજાવુ મુશ્કેલ થઈ પડે છે વળી વર્તમાનમાં તે જ્ઞાનને તેણે જ નિષેધ કર્યો છે, જેવી તસબધી પ્રયત્ન કરવુ પણ સફળ ન દેખાય
જૈન પ્રસગમાં અમારો વધારે નિવાસ થયો છે તો કોઈ
પણ પ્રકારે તે માર્ગને ઉદ્ધાર અમ જેવાને દ્વારે વિશેષ કરીને વનમ તન્ચ થઈ શકે, કેમકે તેનું સ્વરૂપ વિશેષ કરીને સમજાયું હોય એ દાદ્વાર-તની આદિ વર્તમાનમાં જૈનદર્શન એટલું બધું અવ્યવસ્થિત અથવા અસભવિતતાના વિપરીત સ્થિતિમાં જોવામાં આવે છે કે, તેમાથી જાણે જિનને.... કારને
ગયો છે, અને લોકો માર્ગ પ્રરૂપે છે બાહ્ય કુટારો બહુ વધારી દીધો છે, અને અતર્માર્ગનું ઘણુ કરી જ્ઞાન વિચ્છેદ જેવુ થયું છે વેદેા માર્ગમાં બસે ચાર વર્ષે કોઈ કોઈ મોટા આચાર્ય થયા દેખાય છે કે જેથી લાખો માણસને વેદોક્ત રીતિ સચેત થઈ પ્રાપ્ત થઈ હોય વળી સાધારત રીતે કોઈ કોઈ આચાર્ય અથવા તે માર્ગના જાણ સારા પુરુષો એમ ને એમ થયા કરે છે, અને જૈનમાર્ગમા ઘણાં વર્ષ થયા તેવું બન્યુ
