________________
શ્રીમદ્ રાજચંદ્ર-આત્મકથા અથવા કોઈ તથાવિધ આત્મવીર્ય મંદ થવારૂપ તીવ્ર પ્રારબ્ધાદયના બળથી તેમ થાય આ બે હેતુથી પરમાર્થવિચાર કરતાં, લખતા કે કહેતા ચિત્ત અસ્થિરવત્ વર્તે તેમાં પ્રથમ કહ્યો તે હેતુ વર્તવાનો સંભવ નથી. માત્ર બીજો હેતું કહ્યો તે રાંભવે છે આત્મવીર્ય મદ થવારૂપ તીવ પ્રારબ્ધોદય હોવાથી તે હેતુ ટાળવાનો પુરુષાર્થ છતા કાળક્ષેપ થયા કરે છે અને તેવા ઉદય સુધી તે અસ્થિરતા ટળવી કઠણ છે, અને તેથી પરમાર્થ સ્વરૂપ ચિત્ત વિના તે સબધી લખવુ, કહેવુ એ કપિત જેવું લાગે છે, તો પણ કેટલાક પ્રસંગમાં વિશેષ સ્થિરતા રહે છે વ્યવહાર સબધી કઈપણ લખતા તે અસારભૂત અને સાક્ષાત્ ભ્રાતિરૂપ લાગવાથી તે સંબંધી
જે કઈ લખવુ કે કહેવું તે તુચ્છ છે, આત્માને વિકળતાનો હેતુ વ્યવહાર સબ ધે છે, અને જે કઈ લખવું કહેવું છે તે ન કહીં હોય તો પણ ચાલી કઈ લખી કે કહી શકે એવું છે, માટે જયા સુધી તેમ વર્તે ત્યાં સુધી તો જરૂર તેમ ન શકાયું
વર્તવું ઘટે છે, એમ જાણી ઘણી વ્યાવહારિક વાત લખવા, કરવા, કહેવાની ટેવ નીકળી ગઈ છે માત્ર જે વ્યાપાર વ્યવહારમાં તીવ્ર પ્રારબ્ધોદયે પ્રવૃત્તિ છે ત્યા કઈક પ્રવૃત્તિ થાય છે જો કે તેનું પણ યથાર્થપણ જણાતુ નથી [૫૩] [ મુબઈ, વૈશાખ સુદ ૧૫, બુધ, ૧૫]
આ દેહનું આયુષ્ય પ્રત્યક્ષ ઉપાધિયોગે વ્યતીત થયું જાય છે માટે શેક
એ માટે અત્યંત શક થાય છે, અને તેનો અલ્પકાળમાં જો ઉપાય ન કર્યો તો અમ જેવા અવિચારી પણ થોડા સમજવા [૫૨]
[મુંબઈ વૈશાખ સુદ, ૧૯૫૧] આત્મા નિર્વિવય પ્રવૃત્તિ વિરામ પામતી નથી; વિરક્તપણુ ઘણું વર્તે છે વતે એવી ઈચ્છા વનને વિષે અથવા એકાતને વિષે સહજસ્વરૂપને અનુભવ એવો
આત્મનિર્વિષય કેવળ પ્રવર્તે એમ કરવામાં રસર્વ ઇચ્છા રોકાણી છે [ ૬૦૦]
મુંબઈ, જેઠ સુદ ૨, રવિ, ૧૯૫૧] મને નિવૃત્તિ ઘણું કરી મળી શકે તેમ છે, પણ આ ક્ષેત્ર
યુષ્ય
