________________
શ્રીમદ્ રાજચદ્ર-આત્મકથા
૫૫
હાય તો સહજ સાધનવડે પણ સમપરિણામ પ્રાપ્ત હોય છે, પ્રતિકૂળ નિમિત્તએમા તે નિર્વિવાદતા છે, પણ જ્યારે પૂર્વ કર્મના નિબંધનથી મા પણ અદ્વેષ અનુકૂળ નહીં એવાં નિમિત્તમાં નિવાસ પ્રાપ્ત થયા છે, ત્યારે પરિણામ ગમે તેમ કરીને પણ તેના પ્રત્યે અદ્વેષ પરિણામ રહે એમ પ્રવર્તવુ એ જ અમારી વૃત્તિ છે, અને એ જ શિક્ષા છે
[૩૨૨]
[રવિવાર, ૧૯૪૮]
અમને જે નિર્વિકલ્પ નામની સમાધિ છે, તે તે આત્માની નિર્વિકલ્પસમાધિ સ્વરૂપપરિણતિ વર્તતી હોવાને લીધે છે આત્માના સ્વરૂપ વર્તાવી સબધી તે પ્રાયે નિર્વિકલ્પપણુ જ રહેવાનુ અમને સભવિત છે, કારણ કે અન્યભાવને વિષે મુખ્યપણે અમારી પ્રવૃત્તિ જ નથી
આશય આ આત્માને હાવા
બધ, મેાક્ષની યથાર્થ વ્યવસ્થા જે દર્શનને વિષે યથાર્થપણેતી કરનાઅતરકહેવામા આવી છે, તે દર્શન નિકટ મુક્તપણાનુ કારણ છે, અને એ યથાર્થ વ્યવસ્થા કહેવાને જોગ્ય જો કોઈ અમે વિશેષપણે માનતા હોઈએ તે તે શ્રી તીર્થ કરદેવ છે અને એ જે શ્રી તીર્થ કરદેવના અંતરઆશય તે પ્રાયે મુખ્યપણે અત્યારે કોઈને વિષે આ ક્ષેત્રે હાય તો તે અમે હોઈશુ એમ અમને દઢ કરીને ભાસે છે, કારણ કે જે અમારુ અનુભવજ્ઞાન તેનુ ફળ વીતરાગપણુ છે, અને વીતરાગનુ કહેલુ જે શ્રુતજ્ઞાન તે પણ તે જ પરિણામનુ કારણૢ લાગે છે, માટે અમે તેના અનુયાયી ખરેખરા છીએ, સાચા છીએ
વન અને ઘર એ બન્ને કોઈ પ્રકારે અમને સમાન છે, તથાપિ વનમા પૂર્ણ વીતરાગભાવને અર્થે રહેવુ વધારે રુચિકર લાગે છે, સુખની ઇચ્છા નથી પણ વીતરાગપણાની ઇચ્છા છે કરવાની ઇચ્છા કોઈ અનુસરીને ચાલવું એ
જગતકલ્યાણની વૃત્તિ છતાં ઉદયા
આત્માની સહજ દશા થઈ છે, અને તેવા ઉદયકાળ હાલ નુસાર વન
જગત કલ્યાણને અર્થ પુરુષાર્થ પ્રકારે રહે પણ છે, તથાપિ ઉદયને
