________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
૩૧
આગેવાન બની ગયા. જેને કઈ ભાવ પણ ન પૂછનું હેય. ખરેસ આગેવાને તે દરેક ઠેકાણે જુદા જ હોય છે. આમ તૂતૂત ચાલ્યા કરે છે. બેટી રીતે છાપાંઓ નવા આગેવાને ઉભા કરી બેસે છે. બિહાર વિગેરેમાં ધર્મસ્થાનના વહીવટ માટે સરકારી કાયદે થયે છે. જ્યાં આપણું મુખ્યમાં મુખ્ય ધર્મ સ્થાને છે. આ તરફ સંધના પરંપરાના વહીવટના બિન અનુભવી જૈન આગેવાનોની કમીટી વહીવટ શરૂ કરે. અને તે ગોઠવણથી સરકારીતંત્ર સતેષ જાહેર કરે. તેને અર્થ એ થયે, કે “ જુના અનુભવી વહીવટદારો વચ્ચેથી ખસી ગયા. એટલે હવેથી તેઓ બહુ જુની વાતને પકડી જુના હક્કો રક્ષવા આગળ આવી શકે નહી, કેમકે-નવી કમીટી જ કામ કરે, તે પણ ધીમે ધીમે નવી સીસ્ટમ ઉપર આવતી જાય. અને જેમ જેમ તે કામ કરતી જાય, તેમ તેમ સત્તા તેને સહાનુભૂતિ આપતી જાય. તેમ તેમ નવી કમીટી સતાના હાથ નીચે વધુને વધુ જતી જાય. અને આપણું સત્તાના મૂળ તત્તે નબળા પડતા જાય. આમ બહારથી સત્તા દેખાય, પરંતુ અંદરના તંત્રમાં એવી ગોઠવણ ગોઠવાતી જાય કે આપણે માત્ર મુનિ જેવા જ વહીવટદારે હેઈએ. હવે આ તરફ ખેતી સુધારણાના અંગે મશીનરી હળ હાંકવાની અનુકૂળતા માટે નાના ખેતરના મોટા ખેતરે કરવાની સ્કીમને સ્થાનિક અમલ કરવાને -વખત આવ્યે જાય છે. ત્યારે વચ્ચે આવતા દેવસ્થાને, તેના પગલાં વિગેરે રહેવા દેવા કે કાઢી નાખવા ? આ પ્રશ્નનો નિકાલ સરકારી અમલદારોની કમીટી તેની પાછળના બળને ખ્યાલ કરીને કરે. જે પાછળ પ્રજાની નબળાઈ દેખાય તે કાઢી નાંખવાનું કહે, નહીતર પણ મુશ્કેલીઓથી ટકાવી શકાય.
બીજી તરફ કોન્ટેસના નેતાઓના મનમાં એવું આર્થિક ભૂત ભરાનું હેય છે. કે- દેશહિતને માટે સરખી નજરથી દરેકને જોવાની એવી મગજમાં પીચકારી મારી હોય છે કે- “દેશની ખેતીની ઉન્નતિના સર્વના લાભના પ્રશ્ન ખાતર આવા કામી ધર્મસ્થાને દેશ જતા કરવા જોઈએ.” પરંતુ સ્થાને ટકાવમાં દેશનું અને પ્રજાનું કયાં ભલું છે? તેની તેઓને માલુમ નથી હતી, અને કમીટીમાં તેવાજ માણસે લગભગ હેય, એટલે કાયદેસર કર્યું ગણાય અને આ મહત્વના સ્થાનને ભવિષ્યમાં ફટકે પડી જવાના સંજોગે ઘેરાતા જાય. ખરી રીતે આપણે એવી લાગવગ લગાડીને પાર્લામેન્ટ મારફત
સ્પેશ્યલ કાયદો કરાવી લેવો જોઈએ કે “ખેતી, વેપાર, શહેરરચના ગ્રામ્યરચના કારખાનાને વિકાસ, કે એવા કોઈ પણ કાયદાને લગતી ગમે તે કલમ એવી
For Private and Personal Use Only
