________________
૩૯ પ્રહસિતના મૂખે અંજનાના રૂપની આટલી પ્રશંસા સાંભળી પવનજયને અંજનાને જોવાની તિવ્ર ઈચ્છા થઈ અને પ્રહસિતને કહેવા લાગ્યું કે, મિત્ર વિવાહના દિવસે તે હજી દૂર છે મારે તે તે અંજનાને આજેજ જેવી છે. - ભલે તમારી જોવાની ઈચ્છા હશે તે તે પણ થશે. અત્યારે તે ત્યાં જઈ શકાય નહિ, રાત્રિના સમયે તેના મહેલ ઉપર આપણે બને જઈશું અને તમેને અંજના સુંદરી બતાવીશ.
અંજના જેવાની ઈચ્છાવાળે પવનજય રાત્રિ આવવાની રાહ જેતે વ્યાકુળતાથી સમય પસાર કરવા લાગ્યો. એના મગજમાં એકજ વિચાર ઘુમી રહ્યો છે કે બસ! અંજનાને જેવી.....અને મધ્યરાત્રીએ પવનજય તથા પ્રહસિત બંને ગુપ્તપણે અંજનાસુંદરીના મહેલ પર આવીને બારીકાઈથી નિરીક્ષણ કરવા લાગ્યા. તે સમયે અંજનાસુંદરી પિતાની વસંતતિલકા અને મિશ્રિકા નામની સખીઓ સાથે વિનોદ કરી રહી છે. એ વિનોદમાં વસંતતિલકા અંજનાસુંદરીને કહી રહી છે. કે હે અંજના સખી ! તને ધન્ય છે! જે તું યવનજ્ય જેવા પતિને પામી છે.
ત્યારે બીજી સખી મિશ્રિકાએ વસંતતિલકાને ઉદ્દેશીને કહ્યું કે તું આ શું બોલે છે ! તેજ ભવમાં મુક્તિ પામનાર એવા વિરતપ્રભ જેવા પરમ પવિત્ર વરને છોડીને બીજા વરની પ્રસંસા કે શુ કરે !
વસંતતિલકા- હે સખી! વિદ્યુતપ્રભ ચરમ શરીરી છે.
