________________
૧૪ વર્તમાનમાં પણ કંઈક સંદર્ય અને વિષયલાલચુ આત્માએ પતંગીઆની માફક પાગલ બનીને પિતાના મહામૂલા જીવનને વેડફી રહ્યા છે
માટે જ જ્ઞાની ભગવંતે કહે છે કે માનવજીવનની કિંમત સમજે. અને આચરવાયેગ્ય આચરણાઓ આચરી, જીવન શુદ્ધ બનાવો, અને અનાચારને ત્યાગ કરે.
પુરૂષોજ માત્ર કામાંધ અને વિષયલાલચુ હોય છે એટલું નથી પણ સ્ત્રીઓ એથી પણ વિશેષ હોય છે.
અને સ્ત્રીઓ તે કામાંધ દશામાં કેવા અઘટિત કૃત્યે કરે છે. તેની તે કલ્પના સુદ્ધાં પણ આવી શકે તેમ નથી.
એવી એક વાત વિષયાંધનારી “ કામલતા”ની છે. કામલતા એક વિદ્વાન બ્રાહ્મણની પત્ની હતી. સંસાર માંડયાને એકાદ દશમે થયો હતે. અને એને પરિણામે એક પુત્ર પણ થયે હતે. - એક વખત નગર ઉપર એકાએક શત્રુરાજા ચઢી આવ્યો તે વખતે કામલતા પાણી ભરવા માટે નગરના દરવાજા બહાર ગઈ હતી. શત્રુ રાજાના ચઢી આવવાથી નગરના દરવાજા તુરત જ બંધ કરવામાં આવ્યા અને કામલતા નગરની બહાર રહી ગઈ.
શત્રુ રાજાના સૈનિકોની નજર કામલતા પર પડી અને રૂપરૂપના અંબાર સરખી આ સ્ત્રીને જોઇ સૈનિકે તેને ઉપાવિને પોતાના “ મકરવજ ” રાજા પાસે ગઈ ગયા.
રાજાએ કામલતાને પોતાની પટ્ટરાણું બનાવી અને તેની સાથે વિષયમાં આસક્ત બન્યું. છતાં કામલતાનું હૈયું રાજાને ચાહતું નથી. તેને પોતાના પૂર્વનાપતિ (બ્રાહ્મણ) તથા
