________________
૧૦૧
રખેને કાઈ રૂપીઆની થેલી ઉપાડી જશે તે ? આ ચિંતાએ એનું મન ચારે તરફથી વિહ્વળ અની ગયું અને બેચેની અનુભવવા લાગ્યું. રાત પડતાં પહેલાં પોતાની ઝુંપડીએ પાછા ફર્યાં. વળી કાઇ એક દિવસે ભક્તજનાને ઉપદેશ આપી રહ્યા હતા. તેમાં ધનની અસ્થિરતા સમજાવતા પેાતાના કર્તવ્યનું ભાન થયું તેને લાગ્યું કે આ ધનથી જ હું મારી શાન્તિ ગુમાવી બેઠે। છુ મારે એવા ધનની શું જરૂર છે, તરત જ પેલા ખુણામાં પડેલી રૂપીની થેલી ઉપાડી બહાર જઈ જેને જરૂર હતી તેવા દીન દુ:ખીઆને હેંચી આપી તેએ સ્વસ્થ અને શાંત થયા અને તે દીવસથી તેમનું મન પ્રભુભક્તિમાં અગાઉની માફ્ક તલ્લીન બન્યું.
આ દૃષ્ટાંત ઉપરથી સહુ કાઇ સમજી શકશેા કે ધનને ખજાના ભરી રાખવામાં મન આનદ્રીત રહે છે એ કલ્પના ખાટી છે.
મનને અશાન્તિમાં મુકનાર ધન એક પ્રખળ સાધના છે. માનવી પાસે ધન આવે છે એટલે તરત જ દુષ્ટ મનાવૃત્તિઓ પેદા થાય છે. અને તે મનાવૃત્તિઓને પોષવા માનવી ચાતરફ વલખા મારે છે.
માનવીના મનની નિમળતા ટકાવી રાખવા નીતિમય જીવનની આવશ્યકતા છે. અન્યાય અને અનીતિથી એક પણ પાઈ પાતાના ખજાનામાં ન આવે તેની હરપળે ચિંતા સેવવી ઘણી જરૂરી છે. છતાં તે આજે જોવા મુદ્દલ મળતું નથી અને તે જ કારણે આજે કાઈ પણ માનવીનું મન ઠેકાણે નથી અન્યાય અને અનીતિ વધી છે વ્યવહાર તદ્દન
