________________
૧૧૦
ડૉકટરને ખૂબ જ યશ પ્રાપ્તિ થવા લાગી. અને આજુબાજુના ગામડામાંથી લાકા દવા લેવા માટે આ ગામમાં ડાકટર પાસે આવવા લાગ્યા. ડાકટરને કીતિ અને કલદાર બન્નેની પ્રાપ્તિ થવા લાગી અને ધીમે ધીમે ડાકટરે પણ સમાજ ક્ષેત્રમાં કાર્ય કરવા માંડયુ.
ડૉકટરની વાણીમાં મીઠાશ હતી, વકતૃત્વ શકિત પણુ મુખ જ સારી હતી, ગામમાં કે આજીમાજીના ગામડાઓમાં જ્યાં કાઈ સારા પ્રસંગ આવતા ત્યાં ડૉકટરને ખાસ આમત્રણ મલતું ડૉકટર પણ લેાકલાગણીથી ત્યાં જતા અને પેાતાની વાગ્છટા વડે સૌને આંજી દેતા, એક બીજાના *જીઆ કંકાસા મીટાવવા માટે અથાગ પ્રયત્ના કરતા અને તેમાં તેઓને અસાધારણ સફળતા પ્રાપ્ત થતી. સામાજીક પ્રવૃત્તિએમાં પોતાના આર્થિક કાળા પણ યથાશક્તિ જરૂર આપતા છતાં રોજીંદા વ્યવહારમાં તે ઘણી કરકસર રાખતા. તેમના દવાખાનામાં પૈસા હાય તેને જ આશ્રય મળતા પૈસા ન હાય તા તેને તે ઉભા પણ રહેવા દેતા નહિ. કાઇપણુ ગરીબને પૈસા વગર દવા કે સલાહ સુદ્ધાપણુ એકેય દિવસ આપી હોય તેવું બન્યું હતું.
દાન આપવામાં તે પાછું વાળી જોતા નહિ પણ કોઈને મફત દવા આપવી પડતી તે તેમને ઘણું દુઃખ થતું આ તેમની વિચિત્ર પણ પરસ્પર વિરોધાભાસ વાળી વૃત્તિને લીધે પૈસાદાર લેાકેાને તેા વાંધા નહિ પણ તેમની કુદરતી શક્તિઓના લાભ ગરીબ લેાકાને કદાપિ મળતા નાંહું. ડ્રાકટર થયા પછી પાતાની પાછલી સ્થિતિ તદૃન ભૂલી ગયા
