________________
૨૮
તરત જ વજીબાહુકુમારે સારથીને રથ ઉભે રાખજવાની આજ્ઞા કરી અને રથ ઉભો રહે; તરત જ વજબાહુ રથમાંથી નીચે ઉતર્યા, ઉદયસુંદરે પૂછયું કે અરે આ શું? કુમાર ક્યાં જાય છે? રથમાંથી નીચે ઉતરવાનું કારણ શું છે? વબાહુએ કહ્યું કે સામે ટેકરી ઉપર સૌમ્ય મુદ્રાએ કાઉસગ્ગ ધ્યાને ઉભેલા આત્મકલ્યાણના સાધક મહામુનિના * દર્શન કરી જીવનને કૃતાર્થ કરવા.
ઉદયસુંદર આ સાંભળી આશ્ચર્ય પામ્યા, અને તેના મનમાં વિચારવા લાગ્યો કે આ કેવી ધર્મ ઘેલછા, ગઈ કાલે તે પરણીને નીકળ્યા છે. યુવાનીને ઉંબરે હજુ તે પગ મૂકે છે. રથમાં એકાન્ત છે. બંને વર-વધુ વચ્ચે પ્રેમની અને કુતુહલની વાત કરવાને આ અવસર છે. એ મુકીને સાધુના દર્શન કરવાની આ ભાઈ સાહેબ વાત કરે છે. ખરેખર! આ માનવી કેઈ અજબ દેખાય છે.
ઉદયસુંદરે હસતાં હસતાં બનેવીને પુછયું કે સાધુ તે નથી થઈ જવું ને ? દીક્ષા લેવી છે કે શું ?
ઉદયસુંદરે મશ્કરીમાં વજુબાહુને કહ્યું તે ખરું, પણ તરત જવાબ મળે કે હા, જિનેશ્વરદેવના પવિત્ર ત્યાગ માર્ગ પ્રત્યે કેનું મન ન હોય ? દીક્ષાની ભાવના તે છે પણ
પણ બણ શું કરે છે? જે ભાવના છે તે થઈ જાઓ તૈિયાર, હું તમને સહાય કરીશ.
ઉદયસુંદર હજુ મશ્કરી માની વાત લંબાયે જાય છે. પણ સાળાની હાંસીને સાકરને ગાંગડો માનીને જવાબ આપે છે કે હું તૈયાર છું એમાં બીજી તૈયારી શી જોઈએ? માટે
