________________
૩૧
આ બધા સૌ સાથે ટેકરી ઉપર આવ્યા ગુણરત્નના સાગરસમાં શ્રી ગુણસાગર મુનિની પાસે સૌએ સંયમમાર્ગ અંગીકાર કર્યો,
લગ્ન કરવા ગયેલ કુમાર પરણીને પાછા વળતા મુનિના દર્શન માત્રથી વૈરાગ્ય પામી સંસારના રંગમાં આસક્ત ન બનતા હસતા મુખે વૈરાગ્યના રંગમાં રંગાઈ આત્મકલ્યાણ કર પરમ પવિત્ર ભાગવતિ પ્રવજ્યા અંગીકાર કરી. સાથે મને રમા અને ઉદયસુંદર આદિ અનેક જણ પણ તે માર્ગે સંચર્યા.
આ સમાચાર વજુબાહુના પિતા વિજય રાજાએ જ્યારે સાંભળ્યા ત્યારે એના મુખમાંથી શબ્દો નીકળી પડ્યા કે
“આ બાલક સારે પણ હું સારે નહિ”
હું વૃદ્ધ થયે છું છતાં હજુ તે માર્ગ અંગીકાર કરી શક્યો નહિ. એ કુમારે સંસારમાં આસક્ત ન બનતાં ભેગો અને વૈભવને તિલાંજલી આપી. આત્મકલ્યાણની સાધના માટે અને મુક્તિ સુખની પ્રાપ્તિ માટે સંયમને પુનિત માર્ગ સ્વીકારી લીધે. - હવે મારે પણ સંસારમાં એક ક્ષણ પણ રહેવું ઉચિત નથી તુરત રાજમુગટ મસ્તક પરથી ઉતારીને પિતાના પુરંદર નામના પુત્રના મસ્તક પર મૂકીને રાજ્યની ધુરા સુપ્રત કરીને પિતે “નિર્વાણમોહ” નામના મુનીશ્વર પાસે દીક્ષા અંગીકાર કરી.
સૌ આત્મસાધનમાં લીન બનતાં કર્મો ખપાવીને મુકિત સુખને પામ્યા.
