________________
૪૫
દ્રશ્ય નિહાળી રહ્યો છે. તેમાં તેણે એક અદભુત દ્રષ્ય જોયું તે દ્રશ્ય તેના જીવનને પલ્ટો આ વિચાર ધારા બદલાઈ ગઈ
એ દ્રષ્ય હતું એક ચકવાકીનું પિતાના પતિ ચક્રવાકના વિયેગની પીડાથી દુઃખ પામતી ચકવાકી ખાવા પીવાનું છેડી વિરહાગ્નિમાં બળતી કરૂણસ્વરે આક્રંદ કરી રહી છે. આ જોઈને પવનજય વિચારવા લાગ્યા કે, ચક્રવાકી જેવા પક્ષીઓ પણ આખાય દિવસ પતિની સાથે રમે છે. તે છતાં રાત્રિના પણ પતિના વિરહને સહન કરવા માટે શક્તિમાન થતા નથી તે જેણીને મેં પરણીને તરત જ છોડી દીધી છે. કદી મેં બોલાવી નથી, તથા જેમ એક પરનારીની અવજ્ઞા કરે તેવી રીતે આવતાની સાથે મેં પણ જેણને અવગણી છે એથી શરૂથીજ પર્વતના જેવા દુઃખના ભારથી દબાઈ ગયેલી અને નથી જોયું મારા સંગમનું સુખ જેણીએ, એવી તે અંજનાસુંદરી કેવી રીતે રહી શકતી હશે ? ખરેખર મને ધિક્કાર છે! ધિક્કાર હે ! મારા રેષથી ગરીબડી તે મરી રહી છે તેણીની હત્યાના પાપથી દુર્મુખ એ હું કયાં જઈશ ! આ પ્રમાણે વિચાર કરતો પવનજય પિતાના મિત્ર પ્રહસિતને બોલાવીને પિતાના હૈયાની અકથ્ય વેદના કહે છે.
આ ચક્રવાકી આખો દિવસ ચકલાકની સાથે રહી છે. માત્ર થોડા વખતથી વિખૂટી પડી છે. છતાં આટલો કપાત કરે છે. તે લગ્ન દિવસથી મેં જેને ચાહી નથી. જેની સાર સંભાળ તે શું પણ જેને મેં બેલાવીય.
