________________
૭૦,
પૂછવા લાગ્યા. કે તમને આટલું શું દુખ છે કે જેથી આવું અતુલ આકંદપૂર્વક રૂદન કરવું પડે છે વસંતતિલકાએ દુઃખના કારણેને પ્રથમથી અત્યાર સુધીની સર્વ હકીકત કહી સંભળાવી.
અંજનાના દુઃખની કારમી કહાની સાંભળી પ્રતિસૂર્યની આંખમાંથી પણ આંસુ ઉભરાવા લાગ્યા અને ધ્રુસકે ધ્રુસકે તે પણ રડવા લાગ્યા.
પ્રતિસૂર્ય વિદ્યાધર થોડીવારે શાંતી પામીને બેલી ઉઠે હે બાળે ! હું હનુપુર નામના નગરને રાજા છું મારા પિતાનું નામ ચિત્રભાનુ અને માતાનું નામ સુંદરીમાલા છે, તારી માતાને સગો ભાઈ છું. સારા ભાગ્યે હું તને જીવતી જોઈ શક્ય છું માટે હવે શાંત થા. - ત્યારપછી પ્રતિસૂર્યમામા, અંજના, તેની સખી વસંતતિલકા, તથા પુત્ર હનુમાનને વિમાન દ્વારા પોતાના નગરમાં લઈ જવા તૈયાર થયે અને સઘળાં વિમાનમાં બેઠા, અને વિમાન આકાશમાર્ગો ઉડયું.
રસ્તામાં વિમાનમાંથી પુત્ર હનુમાન ઉછળીને પડી જતાં પર્વતના શિખર ઉપર પડયે. અને તેના પડવાથી પર્વતના શિખરના ચૂરેચૂરા થઈ ગયા. પડતા બાળકને જોઈ અંજના
એકદમ ગભરાઈને મેટી ચીસ પાડી ઉઠી અને અતિ આકંદ કરવા લાગી પણ પ્રતિસૂર્ય તે બાળકની પાછળ જ વિમાન માંથી કુદીને પહાડ ઉપર પડેલા વાઋષભનારા સંઘયણવાળા, અને અક્ષત અંગવાળા બાળકને લાવીને તેને સેં.
