________________
કોથી બનેલા પિતાએ પોતાને ત્યાંથી અંજનાને હાંકીને જ માત્ર સંતોષ ન માનતાં તેમણે પિતાના શહેર અને ગામમાં ક્યાંય પણ અંજનાને આશરે ન આપવા માટે ફરમાન કાઢયું.
મહાન દુખના ભારથી દબાયેલી અંજના કલ્પાન્તહદયે આંખમાંથી ચોધાર આંસુઓને વરસાદ વરસાવતી, ભૂખ અને તરસથી વ્યાકુલ બનતી, નિસાસા નાખતી, પગમાંથી નીકળતા લેહીથી પૃથ્વીને પોતાના શણતથી કંપાવતી, નગરમાંથી જતી હતી. નગરજને દુઃખીત અંજનાને જતી જોઈ રહ્યા હતા. જ્યાં રાજાની આજ્ઞા હોય ત્યાં કે, અંજનાને સહારે પણ આપી શકે.
મહાવ્યથાને પામેલી અજના પિતાની સખી વસંતતિલકાની સાથે મેટી અટવીમાં આવી પહોંચી. અને થાકેલા પગે, ભાંગેલા હૈયે, મેટા પહાડ ઉપર ચઢીને એક વૃક્ષની શીતલ છાયામાં બેસીને પહાડના પથ્થરે પણ ટુટે તેવા મોટા આકંદથી વિલાપ કરવા લાગી. તેના વિલાપથી દશે દિશાઓ ચિત્કાર પાડી ઉઠી. પવન બંધ થઈ ગયે પશુ પંખીઓ દીનવદને પિતાના માળામાં જવા લાગ્યા, દીવસને નાથ જે સૂર્ય પણ સતી અંજનાના વિલાપથી ખીન્નવદને અસ્તાચલે જવાની તૈયારી કરી રહ્યો હતે.
કર્મના ભયંકર વિપાકમાં અટવાયેલી એજનાને પિતાની સખી વસંતતિલકા શાત્વન આપવા લાગી.
નૅધારાના આધાર સમી વસંતતિલકા અંજનાને સમ
