________________
यस्याशुद्धं शीलं प्रयोजनं तस्य किं कुलमदेन । स्वगुणाभ्यलङ्कृतस्य हि किं शीलवतः कुलमदेन ॥८४॥
અને જે પેાતાના ગુણુાથી જ શણગારાયેલેા છે તેવા સદાચારી પણ્ કુલનું અભનાન રાખે તેથી એ શુ ? ૮૪ कः शुकशोणितसमुद्भवस्य सततं चयापचयिकस्य । रोगजरापाश्रयणो मदावकाशोऽस्ति रूपस्य ||८५||
વીય અને રજસથી ઉત્પન્ન થયેલ નિરંતર ઘટવધ પામનાર રાગ અને વૃદ્ધાવસ્થા પામનાર એવા રૂપના અહંકાર શી રીતે કરી શકાય? ૮૫
:
नित्यं परिशीलनीये त्वङ्मांमाच्छादिते कलुषपूर्णे | निश्वयविनाशधर्मिणि रूपे मदकारणं किं स्यात् ||८६||
હમેશાં પંપાળવુ' પડે તેવા ચામડી અને માંસથી મઢાયેલા કચરાથી ભરપૂર અને અવશ્ય નાશવંત એવા રૂપમાં મદ કરવા જેવુ' છે શું? ૮૬
चलममुदिनोऽपि यस्मान्नरः क्षणेन विबलत्वमुपयाति । बलहीनोऽपि च बलवान् सरकारवशात्पुनर्भवति ॥ ८७ ॥
મળથી છકેલેમાણસ પણુ ક્ષણવારમાંજ નિ`ળ રાંકડા અની જાય છે અને નિળ માણસ પણ પ્રયાસથી અથવા પૂર્વભવનાં કર્મના ઉદયથી મળવાન બની જાય છે. ૮૭ तस्मादनियतभावं बलस्य सम्यग्विभाव्य बुद्धिबलात् । मृत्युबले चावलतां मदं न कुर्याद्धलेनापि ॥ ८८ ॥
માટે ખળ સ્થાયી ટકતુ નથી એમ બુદ્ધિના ખળથી સારી રીતે વિચાર્યા પછી તથા મરણુના ખળ આગળ પેાતાની નિબળતા સમજાયા પછી ગમે તેટલું પોતાનુ બળ હાય તાપણ તેને ગવ ન કરવા જોઈ એ. ૮૮
(૨૧)
