________________
સાનનો સર્વ પ્રકારની અદ્ધિના વૈભવે ક્ષણવારમાં ન ષ્ટ થઈ જાય છે અને સર્વ પ્રકારના સંબંધે છેવટે નાગવંત હોવાથી શેક નિપજાવનારા છે. ૧૨૧ भोगसुखैः किमनित्यैर्भयबहुलैः काक्षितैः परायत्तैः । नित्यमभयमान्मस्थं प्रशमसुखं तत्र य ततव्यम् ॥१२२।। - નાશવંત વિનાથી ભરેલા આશાના તાંતણાથી બંધાયેલા અને પરસ્વાધીન એવા ભે ગાના સુખેથી શું લાભ? પરંતુ ત્યાગ, શાન્તિ, વૈરાગ્યનું સુખ કાયમી, નિર્ભય અને આત્માને સ્વાધીન છે. માટે તેમાં જ સદા પ્રયત્નશીલ રહેવું જોઈએ. ૧૨૨ यावस्वविषयलिप्सोरऽक्षसमूहस्य चेष्टयते तुष्टौ । तावत्तस्यैव जये वरतरमशठं कृतो यत्नः ॥१२३॥ ' વિષયેની લાલસામાં ફસાયેલી ઈન્દ્રિયોને સંતોષવાના જેટલા પ્રયત્ન કરવામાં આવે છે, તેટલા જ પ્રયને જે તેને જીતવા માટે નિર્દભ પણે કરવામાં આવે છે તે સારામાં સારું ફાયદાકારક ગણાય ૧૨૩ यत्सर्वविषयकाङ्क्षोद्भवं दुखं प्राप्यते सरागेण । तदनन्तकोटिगुणतं मुधैव लभते. विगतरागः ॥१२४॥
સરાળી જીવ સર્વ પ્રકારના વિષયે ભેગવવાની અબળખ પૂરી કરી લે છતાં તને જે સુખ મળે છે તેને અનંત કરે એ ગુણી કાઢી તેટલું સુખ રાગદેષ વગરના આત્માને મફત પાઈ પણ ખચ્ય વિના મળી જાય છે. ૧૨૪ इष्टवियोगाप्रयसम्प्रयोगकारक्षासमुद्भवं दुःखम् । प्राप्नोति यत्सरागो न संस्पृशति तद्विगतरागः ॥१२५॥
(૩૦).
