________________
આગમ સૂત્રોમાં મુનિઓને માટે કર્યો અને અકલમેને લેવાના નિયમેન અને વાપરવાના નિયમને જે જે વિધિ પિંડેષણાનિયુક્તિમાં કહ્યો છે તે પ્રમાણે વર્તવાથી કેઈપણ વખત રોગનો ભોગ બનવાની ચિ તા જ રહેતી નથી. ૧૩૪ व्रणलेपाक्षोपाङ्गवदसङ्गयोगभरमात्रयात्रर्थम् ।। पन्नग इवाभ्यवहरेदाहार पुत्रपलवच्च ॥१३५।। * ગૂમડાંને લેપડી લગાડવાની જેમ અને ગાડાના પડામાં તેલનું ઉધણ પૂરવાની જેમ આસક્તિ વિના વચન-કાયાની પ્રવૃત્તિને ઘસારે પૂરો કરવા પૂરતો જ અને ચારિત્ર ધર્મના બરાબર પાલન માટે જ સાપ સીધા દરમાં પેસી જાય તેમ અથવા સાપ ગળી જાય તેમ આહાર સીધે પેટમાં ઉતારી દે. પિતાના જ પુત્રનું માંસ ખાવાનો પ્રસંગ આવે અને જેમને ન છૂટકે ખાવું પડતું હોય તેમ સ્વાદ લીધા વિના આહાર વાપરે જોઈએ. ૧૩૫ गुणग्दमूर्छितमनसा तद्विपरीतमपि चाप्रदुष्टेन । दारुपमधृतिर्भवात कल्प्यमास्वाद्यमास्वाद्यम् ::१३६।।
સુંદર આહાર મળ્યો હોય છતાં તેમાં જરાયે મન લલચાવ્યા વિના અને ન ગમે તેવો આહાર મળ્યો હોય છતાં તેના વિષે લગારેય પણ મનમાં દુ:ખ ધારણ કર્યા વિના લાકડાની માફક ધીરજ ધારણ કરીને કપી શકતા હોય તે આહાર વાપરી જ. ૧૩૬ कालं क्षेत्रं मात्रां सात्म्यं द्रव्यगुरुलाघवं स्वबलम् । ज्ञात्वा योऽभ्यवहार्य भुङ्क्ते किं भेषजस्तस्य ॥१३७॥ - જે સાધુપુરુષ એગ્ય કાળક્ષેત્ર સ્વપ્રકૃતિની અનુકૂળતારૂપ સ્વાસ્ય, દ્રવ્યનું પચવામાં ભારેપણું અને હલકાપણું અને
(૩૩)
