________________
વહાલાના વિયેગથી, અદીઠને દેખવાથી અને આશાના તાંતણે લટકી રહેવાથી જે દુ:ખ સરણી છવ પામે છે તેને વીતરાગી જવને સ્પશ સરીખે પણ થતું નથી ૧૨૫ , प्रशमितवेदकषायस्य हास्यरत्यरतिशोकनिभृतम्य । भयकुत्सानिरभिभवस्य यत्सुखं तत्कुतोऽन्येषाम् ॥१२६॥
પુરુષવેદ, સ્ત્રીવેદ અને નપુંસવેદના ઉદય જેના શાંત થયા છે, ભય અને કાળે દુગંછા જેને હરાવી શકતા નથી તેને જે સુખ મળે છે તે બીજાને ક્યાંથી મળી જ શકે? તે હાસ્યતિ-અરતિ-કથા રહિત છે. ૧૨૬ સુપરિની ઘાનાવોવાયુ ઘનુષશાત્ત છે. तं लभते न गुणं यं प्रशमगुणमुपासितो लभते ॥१२७।।
સમ્યગ્દષ્ટ જ્ઞાની અને ધ્યાની તારવી હોવા છતાં જે વૈરાગ્યશીલ ન હોય તે તેને એ લામ થતું નથી કે જે લાભ પ્રશાંત વૈરાગ્યવાળા પુરુષને મળે છે. ૧૨૭ નૈવાહિત રાગરાના તરણુણ નૈવ સેવાના . यत्सुखमिहेव साधोर्लोकव्यापाररहितस्य ॥१२८॥ - ચાવતી અને ઇન્દ્ર મહારાજને પણ તે સુખ નથી જ કે જે સુખ દુનિયાદારીથી પર થયેલા સાધુપુરુષને આ ભવમાં પણ હોય છે. ૧૨૮ सन्त्यज्य लोकचिन्तामात्मपरिक्षानचिन्तनेऽभिरतः । . जितलोभरोषमदनः सुखमास्ते निर्जरः साधुः ॥१२९।।
દુન્યવી ચિંતાનો ત્યાગ કરીને આત્માની ચિંતવનામાં મસ્ત બની બેઠેલા કેધ, લેભ અને કામદેવ ઉપર વિજય મેળવી ચૂકેલા અને સંતાપ વગરના સાધુપુરુષ જ સુખપૂર્વક રહી શકે છે. ૧૨૯
(૫)
