________________
શ્રી સૂરદત્ત શેઠ...........શ્રીકૃષ્ણપ્રસાદ ભટ્ટ ભગવાન શ્રી પાર્શ્વનાથ સ્વામીના જન્મ કલ્યાણકથી પવિત્ર પોષ દશમીની આરાધનાના પ્રભાવને આ કથા કહી જાય છે. શ્રદ્ધાપૂર્વક આરાધના કરનારની આપત્તિઓ વિખેરાઈ જાય છે, સંપત્તિઓ આવી વસે છે. લેખક જૈનેતર હોવા છતાં મુનિરાજ શ્રી નિરંજનવિજયજી મ. દ્વારા સંપાદિત થતી “શિશુબોધ સોપાન ગ્રંથાવલી’ ને અંગે, તેઓના પરિચયમાં આવતાં તેઓની પ્રેરણાથી લેખકે
આ કથા લખીને અમને માસિકમાં પ્રસિધ્ધ કરવા મોકલી છે. સૂરદત્ત સુરેન્દ્રપુર નગરશેઠ હવે, લક્ષ્મી તે વહાણમાં રહેલા માણસોએ બજારની રૂખ જોઈ પગમાં અટવાતી. લોકો તેને “ શેઠ ' શબ્દથી સંબોધતા પિતાનો માલ વેચવા માંડયો. બુઝાતે દીપક બૂઝાતો અને શેઠ વ્યોમવિહાર કરતા. પૂણોદયે શીલવતી પહેલાં પૂર્ણરીતે પ્રકાશે તેમ સૂરદત્તના ભાગ્યે છેલ્લો નામની પતીવ્રતા સ્ત્રી તેમને મળી હતી અને તેથી ચમકારો બતાવ્યો. માલ વેચાતાં સારો એવો નફે થયો. સુખમાં કાંઈજ ઉણપ રહી નથી, તેમ શેઠ માનતા. માલનું વેચ ણ થયા પછી વધુ નફાની આશાએ
પરંતુ શેઠની એ એક ભ્રમણાજ હતી. માનવે નવો માલ ખરીધો, પણ માનવની આશાઓ ક્યારે જ્યાં સુધી ધર્મસંચય કર્યો નથી, ત્યાં સુધી તેના ફળે છે ? જો માનવનું ધાર્યું થતું હોત તે માનવ જીવનના સરવૈયામાં ખટે જ, ખેટ સિવાય અન્ય જગતમાં પોતાનાં આમજ સિવાય અન્ય કોઈને કઈ હતું જ નથી, પણ સૂરદત્તને ધર્મસંચય કરવા રહેવા દે કે કેમ, તે એક પ્રશ્ન જ છે. સમય ન હતું, તેને ભગવાન શ્રી જિનેશ્વર દેવોએ માલ ભરેલાં વહાણે મુસાફરી માટે તૈયાર થયાં. વીતરાગ અને સર્વજ્ઞ બની માનવના મોક્ષ માટે પ્રવ
આગળ વધ્યાં, તે સાથે જ સૂરદત્તના નશીબે કયાંકથી ર્તાવેલા ધર્મને જાણવા જીજ્ઞાસા ન હતી, તે ઘુવડ
તોફાની પવન આવ્યો સમુદ્ર તોફાને ચઢે. વહ ણોને દ્રષ્ટિ હતું. તે સાંસારિક ભાવનાઓમાં એટલો તો મધુ ગળવા મેટા મેજ ઉછળવા લાગ્યાં. ત્યારે...ત્યારે થયું હતું કે તેને પરભવનું ભાથું બાંધવા પણ વિચાર વહાણના ઉલ
વહાણુમાં રહેલા સૂરદતના માણસે પોતાના ઈષ્ટને સરખેય આવતો નહિ, તે તે તેનો સમય એહિક
બચાવવા પ્રાર્થના કરવા લાગ્યા. પણ...પણુ... જ્યાં સુખો ભેગવવામાં ગાળતા.
ભાગ્યેજ રૂઠયું હોય ત્યાં...વહાણમાનાં માણસો અત્યારે તેણે અઢીસો વહાણ કરિયાણાનાં ભરી પિતાના જીવન અને મૃત્યુ વચ્ચે જંગ ખેલી રહ્યાં હતાં. માણસો સાથે રહનદિપ તરફ મોકલ્યાં. સફર કરતાં તેમનાં વહાણ ઘડીકમાં ડુબતાં તે ઘડીકમાં આગળ વહાણે રત્નદિપે આવી પહોંચ્યાં.
વધતાં તેઓને જણાતાં.
વહાણો તે જવાની દિશા છોડી અન્ય દિશાએ જવા લાગ્યાં. ખલાસીઓના અનેક પ્રયાસો છતાં વહાણો યોગ્ય દિશાએ ન વળ્યાં, તેથી તેમની આશા નિરાશામાં પલટાઈ ગઈ. સૂરદત્તના અશોદયે વિહાણોને અવળે માર્ગે દોર્યા. એટલું જ નહિ પણ તેના બહાર ગામથી આવી રહેલા માલથી ભરેલાં પાંચસો ગાડાં ભીલોની , દ્રષ્ટિએ ચઢયાં એટલે ભીલ
સરદાર આગળ આવ્યું અને ભીલ લોકો શેઠનાં માલના ગાડા લુંટવા કરી વળ્યા છે,
બાલ્યા :
I
l
ક
.
.
ના
III
RTS
