________________
- : ૭૮: શ્રદ્ધાને અપૂર્વ વિયે; ઉપર પ્રભાવ પાડતાં હતાં. જો કે અત્યારે એના વિવશ બની દીનતાનું સેવન કરતું નથી. જિનેશ્વર વિશાળ ભાલ ઉપર થોડી કરચલીઓ વળી હતી: દેવના સેવકોની અહીંજ કસોટી છે. છતાં ભય કે ચિંતાએ હજુ એને વિવશ બનાવ્યા ન “અલ્લાહો અકબર, અને દીન દીન” આ અવાજો હતે.
ફરીથી ગુ જી ઉઠયા, શિકારને વી ધી નાખવા પાંચ “ “ ઇન શાલ્લા !” પચાસેકવર્ષના એક આધેડ દસ છરીઓ એક પડખે એકજ સાથે આગળ વધી, મુસલમાને કુદકે ભરતાં કહ્યું,” કે ખોદા ! ઇન્ડેકી એક-બે મજબુત ગુંડાઓ મોટર ઉપર ચડી ગયા. પાસ આઈન્દા બહોત દૌલત હૈ !” શેઠની આંગળીઓ મોટરની બીજી બાજુ પણ આવી જ સ્થિતિ હતી. પર ચમક્તા વેત વર્ણના ઝાહિરાત જોતાં એનું મોત સાક્ષાત નજરે દેખાતું હતું. શેઠથી પિતાની મેં ભીનું થયું..
આંખો મીંચાઈ ગઈ; પણ ચિત્તની એવીજ સ્થિરતા"સાને લાગ્યું. આજ પોતાનો ભારે બુલંદ નસીએ પૂવક નમસ્કાર મહામંત્રના એક એક પદ હજુ ગણાતા ઉધડી ગયો છે.
હતા. સમય બારીક હતું, પણ બધા એટલી જ - હ. અલ્લા હે અકબર” અને એક ગઠ્ઠાબાજ
અટલ હતી. યુવાન મગરીબનાં ચળકતાં ખંજર સાથે કાર ઉપર
એકજ મિનિટ બસ હતી. ધસી આવ્યું, પરંતુ શેઠના વિશાળ ભાલ અને ચમ
આવા સમયે સાચા જૈનોએ શું કરવું જોઈએ ? કતી નિર્દોષ આંખો જોતાં એ બીજી જ ક્ષણે પાછળ
તમામ લારા લગ્યાઓને ત્યજી એણે એક માત્ર ધર્મનીજ હટી ગયો. એણે વળી બીજાઓને ઉદ્દેશીને કહ્યું,”
છલતી નિગાહબાની સ્વીકારી, એના યશનો જ વિચાર દેખતે હી કમ હે, કામ જલદીસું ખત્મ કરે ! એસા
કરવું કે
જોઈએ ! ગુડાએ,ની કમબેસીને વિચાર મૌકા બાબર મિલતા નહિ.”
સરખોયે લાવ નહિ. - શેઠને લાગ્યું. ભય સામે ખડો છે. બચવુ
સબ્ર કરો! ” એક ઉચે, પડછંદ છતાં બુઝર્ગ ધણું મુશ્કેલ છે. પણ જિદગીના ખરા સમયે ધર્મ
મુસલમાન ટેળાંની પાછળના ભાગમાંથી આગળ ધસી સિવાય બીજે કણ સાથી છે ? બદમાસનાં ચરણે
આવ્યો. હવામાં લફતી એની હીમ જેવી “વેત દાઢી નમ કરતાં ધર્મનું જ શરણ ઉત્તમ નથી શું ? એમણે
એની શોભામાં વૃદ્ધિ કરતી હતી. ખંજરના સ્થાને વિચાર્યું. અને તરત અત્યંત શ્રધ્ધાથી નમસ્કાર
એનાં હાથમાં લાંબી માળા લટકતી હતી. જાણે હવામહામંત્રનું શરણ લીધું.
માંથી જબિલ ફિરતે ઉતરી આવ્યો હતે. ચિત્તની સ્થિરતા અને હદય શુધ્ધિથી મહામંત્રના એકએક પદ ગણાવા લાગ્યાં..
નમસ્કાર મહામંત્ર એ ચૌદ પૂર્વનો સાર છે. જેન કુળનાં બચ્ચાંઓ એને જન્મ માત્રથી જ શીખી લે છે. સવાલ માત્ર એના ઉપરની શ્રદ્ધાને છે. જ આવી શ્રધ્ધા જીવનમાં એકવાર પણ આવી જાય “કૌન હૈ ? જીવાભાઈ પ્રતાપ ? ” એણે ખૂબ તે ૨–.
આવર્યથી આંખો ફાડી બૂમ મારી. “ મોટર યહાં સમ્યગૃષ્ટિ છે આ શ્રધ્ધા અને વિવેકના ખડી રખને કી કયાં પુરુરત હૈ ? ” બળવડે જ સાત્વિક અને શાંતિમય જીવન પ્રાપ્ત કરે છે. ભય પ્રતિપળ વધી રહ્યો હતો. સે-સે રામપુરી ધર્મ જેણે સાચેસાચ ઓળખ્યો છે, તે ગમે તેવા વિપદ ચાકાઓ સાથે ઉછળી રહ્યાં હતાં. મૃત્યુ સામેજ ધસી અને મુશ્કેલ સમયમાં પણ પૈવ ગુમાવતા નથી કે આવતું હોય એમ સ્પષ્ટ જણાતું હતું. લેહીં થજાવી
