________________
પ્રભુ મહાવીરને મહત્તમ ઉપસર્ગ પ્રભુ મહાવીરને મહત્તમ ઉપસર્ગ.
( ગત વૈશાખના અંક ૫, ૪ર૦ના અનુસંધાનમાં ) ત્યાંથી પ્રભુ તસલીગ્રામમાં ગયા. પ્રભુતો ગામ સર્ગ કરે છે. ત્યાંથી પ્રભુ મેસલીમામ ગયા. ત્યાં બહારજ પ્રતિમાએ સ્થિર રહ્યા. દેવે વિચાર્યું કે આને પણ પ્રભુ તે ગામ બહાર પ્રતિમાઓ સ્થિર રહ્યા. હવે ગામમાં નહિ જાય; પણ હું તેમને અહીંજ ત્યાં તે દેવે ગામમાં એક માટી ચોરી કરાવી ઉપસર્ગ કર્યું. તેમને મારી શકિતનો-સામર્થનો ખ્યાલ ચેરીને બધે માલ લાવીને પ્રભુ પાસે ખડક. આવે છે મારામાં કેટલી અને કેવી ઉત્કૃષ્ટ શકિત છે. બીજે દિવસે સવારમાં ચોરની શોધ ખેાળ થઈ રહી અહિં તેણે એક પ્રભુના શિષ્યનું રૂ૫ વિકર્થી તે હતી ત્યાં એ દેવે એક કલ્પિત શિષ્યને ગામમાં શિષ્યને ગામમાં મોકલ્યો. તે શિષ્ય ગામમાં જઈ મક. ને શિષ્ય જાણે ખાસ ચરી-ખાતર કોઈ સગ્ગસ્થને ત્યાં ખાતર પાડે અને ચોરીને માલ પાડવાનો રસ્તો શોધતા હોય તેમ ખાનગી રસ્તાની લઈને નાસી જતાં ઈરાદાપૂર્વક પકડાઈ જાય છે. તપાસ કરતા હતા. ત્યાં તેને એક જણે જે અને ગામના માણસો તે ભાઈ સાહેબને જ્યાં મેથીપાક પૂછયું. અલ્યા કેણું છે ત્યારે પેલો શિષ્ય બોલ્યો જમાડવાની શરૂઆત કરે કે શિષ્ય બલી ઉઠે કે મારા ધર્માચાર્ય રાત્રે ચોરી કરવા આવે ત્યારે તેમને ભાઈઓ મને મારશે નહિ. હું દોષિત નથી, મને કાંટા આદિ કાંઈ ન વાગે તેવા ખાનગી રસ્તાની શોધ તે અહિં ચોરી કરવા મારા ગુરૂએ મોકલ્યોને ? કરું છું કે જેથી રાત્રે નિશ્ચિતપણે નિર્ભય બની આવ્યો છું. ગુરૂનો વિનય શિષ્ય માનવો પડે ને ચોરી કરી શકે૧ ( વાહ શિષ્યની ગુરૂભક્તિ કેવી અદ્ભુત છે કે માણસોએ પૂછ્યું કે “ ક્યાં છે એ તારો ધર્મભક્તિથી ગુરૂને માર ખાવામાં આગળ ધરે !) જે ચાર્ય. ” ત્યારે એ ગુરૂ ભક્ત શિષ્યરાજે કહ્યું કે તમારે કાંઇપણ કરવું હોય તે એ મારા ગુરૂજી (2)
અમુક સ્થાને ધ્યાન ધરી બેઠા છે. માણસો ત્યાંથી બહાર ને કરવું એટલે ભેળી જનતા પૂછે કે ક્યાં છે એ
આવ્યા. આવીને જુવે તે એક યોગી જેવા જણાતા ચોર શિરોમણી તારે ગુરૂ? શિષ્ય કહે મારા ગુરૂ એ પુરૂષ પાસે ગઈ કાલની ચેરીને બધો માલ જે. રહ્યા ગામ બહાર એટલે મનુષ્યનું ટોળું ત્યાં જઈ બસ પછી તે પૂછવું જ શું? એ જનસમુહને પ્રપ્રભુને ખુબ કુટી-મારી બાંધી મારી નાખવા માટે કાપાગ્નિ ખૂબ જોરથી સળગી ઉઠયા (સળગી ઉઠે વધસ્થાને લઈ જાય છે. (તે વખત વધસ્થાન તે તેમાં નવાઈ પણ ન્હોતી. એક ધ્યાનસ્થ યોગી પાસે તેને કહેવાતું કે જેમાં ગુન્હેગારને કુહાડાને ધા મારી ચેરીને માલ હેય. ત્યાં પછી તેના ધ્યાનમાં રહ્યું જ ખુબ રીબાવીને મારી નાખવામાં આવતે.) ત્યાં શું? તેની ધર્મધર્તતાજ) અને પ્રભુને સાચેજ ચેર વધસ્થાને અચાનક ભૂતિલ નામને ઈંદ્રજાળીયે માની પુષ્કળ મેથીપાક આપી ઘસડતા વધસ્થાને (જાદુગર ) આવી પ્રભુને ઓળખી બધાને ઓળ
ઉપાડી ગયા. જ્યાં ત્યાં પહોચ્યા અને કુહાડાથી ખાણ આપે છે કે ભાઈએ આતો ચાર નથી. મારવાની તૈયારી કરે છે કે તે જ વખતે શ્રી સિદ્ધાર્થ સિદ્ધાર્થ રાજાના કુંવર છે. એટલે મનુષ્ય તેમને રાજા (પ્રભુના પિતાજી)ના મિત્ર સુમાગધ નામને ઓળખી માફી માગી છોડી મુકે છે. ત્યારે વળી રાજા (એક નાના ઠાકર જેવો) ત્યાં આવી પહોંચ્યા કેાઈ ડાહ્યા માણસ પૂછે છે કે એ ખબર આપનાર
૧ અત્યારે પણ એવું બને છે કે ઉઠાવગીર દિવસે શિષ્ય કયાં છે. તે તપાસ કરતાં એ કલ્પિત શિષ્યનો
પિતાના માણસને મોકલી સમૃદ્ધ ધરો અને સારા રસ્તાનો પત્તજ નથી લાગતો એટલે વળી માણસોને વિશેષ શોધ કરી નિરાંતે ચોરી કરે છે. એટલે અહિં પણ એ ખાત્રી થાય છે કે આ એક દુષ્ટ દેવ પ્રભુને ઉપ- ૫ ૬' તેવું જ કામ કરતે.
