________________
મહાવીર-superman ત્રણેના ઉપગપૂર્વક જે કાંઈ જોઈ શકાય તે હું કહું સ્થિતિ જે ક્ષણે પ્રગટતી હશે તે ક્ષણે વિશ્વના સુખછું. વધુ અનુભવી એ ઉપર સુધારો પણ કરી શકશે, દુઃખનાં Expressions આ સ્થિતિવાળાને એક અને કરે એમ તે હું અંતઃકરણપૂર્વક ઈચ્છું છું. સાથે અસર કરવા પામતાં હોય અને તેથી મહામમહને વિરાધ હોય તો તે માત્ર તેઓ હામેજ છે યંકર વેદના થવા પામતી હોય એ બનવા જોગ છે, કે જેઓ માત્ર શાસ્ત્રના શબ્દો પરથી અને લેશમાત્ર અને પછી કોઈ ઇલાજ એવો શોધાતો હોય કે જેથી અનુભવ વગર “અમુક આમ જ છે એને આગ્રહ આ સ્થિતિ પર પણ અંકુશ રહે. ટુંકમાં આ બધી કરે છે, અગર જેઓ માત્ર તર્ક પરજ નિશ્ચયે રચે આંતરક્રિયા છે, વ્યકિત અને સમષ્ટિને યોગ કરી છે. જ્યાં અનુભવ પૂર્ણ જેવો હોય ત્યાં તે અલ- સમષ્ટિ બનવા છતાં દેહી (વ્યક્તિ) તરીકે જીવન બત શાસ્ત્ર કે તકને પણ અવકાશ રહેતો નથી. પણ જીવવાનું શક્ય બતાવનારી છુપી તાલીમ છે. વધુ એ સ્થિતિ આવતાં સુધી તે ત્રણેને સહકાર જરૂ- સાયન્ટીફીક ભાષામાં બેલું તે હાલના માનસશાસ્ત્ર રન છે, માત્ર પોતાના ટુંકા અનુભવપર, કે તર્કપર (સાઇકોલોજી)નું એ વિસ્તૃત અને પૂર્ણ સ્વરૂપ છે. કે શાસ્ત્રના શબદના બાહ્ય રૂપ પર તત્વનો નિર્ણય માનસશાસ્ત્ર પણ કાંઈ ઓછું કામ નથી બજાવ્યું,કરવાનો આગ્રહ એ તો “મિથ્યાત્વજ ગણાય. દાખલા જે કે આ જડવાદી જમાનામાં માનસશાસ્ત્રને લગતી તરીકે મહાવીરના કાનમાં ખીલા ઠેકાયાની ઘટના જોધખોળમાં તલ્લીન રહેવાથી ઉદારનિવહ પણ ન શાસ્ત્રમાં લખી છે માટે તે સ્થૂલ શરીરપર બનેલી થાય એવી મુશ્કેલી ઉભી થયેલી છે, એટલે તે કહેવું સ્કૂલ ઘટનાજ છે એવો આગ્રહ કરનારે એજ છતિ- જ પડશે કે માનસશાસે જે સાયન્ટીફીક પ્રોસેસ' હાસના આગલા પાછલા પ્રસંગો યાદ કરવા જોઈએ દ્વારા કામ કર્યું છે એવી જ એસેસ'. જે અધ્યાત્મ છે. એક તરફથી એમ કહેવામાં આવે છે કે બેઉ શાસ્ત્રીઓએ સ્વીકારી હેત (અને એમ થવું અશક્ય 'કાનમાં ખીલા નાખીને એના પર તાડન કરીને બને છે એવા કથનમાં મહને જરાકે વિશ્વાસ નથી) તે ખીલાના છેડા જોડી દીધા. પ્રથમ તો બે કાન વચ્ચે આજે અધ્યાત્મશાસ્ત્ર ખૂણે કે ઉધાઈઓના મહેમાં એ સીધો માર્ગજ નથી કે જેથી બે ખીલાના પડી રહેવાને બદલે સમાજના હૃદયમાં બીરાજી દીવ છેડા એકઠા મળે. બીજું તે પ્રદેશમાં એવા સમ ક્રિયાઓ ઉપજાવી શકયું હતું. દરેક ક્રિયામાં અહિજ્ઞાનતંતુઓ છે કે જે આયા પછી ખરક કે ચરક તની સાથે કાંઈ હિત પણ રહેલું જ હોઈ હું સ્ત્રીકેાઈ વેવ કે સજનની તાકાદ નથી કે મગજશક્તિને કારીશ કે “છૂપાવવાની ક્રિયામાં પણ કાંઈક હિત પાછી સજીવન કરી શકે. માની લઇએ કે ખીલા અવશ્ય રહેલું છે; તથાપિ આ તે મહને હમેશ સાકઢાયા અને ઘા રૂઝાયા, પણ સાંભળવાનું કામ તો લતું રહ્યું છે કે જે રીતે અને જે કારણોથી આધ્યાનજ બને; અને આપણને કહેવામાં આવે છે કે આ ત્મિક સત્યોને છૂપાવવામાં આવ્યાં છે તે રીતે અને ઘટના પછી મહાવીરને ઘણાઓની સાથે બોલવા- તે કારણેમાં Magnanimity તે નથી જ દેખાતી. સાંભળવાના પ્રસંગ બન્યા છે. હા, એ હું માનું છું ખરી વીરતાને છૂપાવવાનેય ખ્યાલ આવવા પામતે કે મહાવીરની અંદરના જ ગાપાલકે-ઇન્દ્રિયોના નથી. ખરા જ્ઞાનીએ તદ્દન નાગા ફરે છે-પુરૂષચિહ અધિપતિએ બધા બહારના સંદેશા કાનથી દાખલ પણ છૂપાવવાની જરૂરને તેઓ સ્વીકાર કરતા નથી. થતા રોક્યા અને ત્યાર પછી એજ મહાવીરની અં- બહાદૂર રામન પ્રજ રાજકચેરીમાં હોય ત્યારે પણ દરના ખરકે “હમેશને માટે રોકવાપણાની જરૂર નેજ છાતી, હાથ-પગના સ્નાયુઓને ઢાંકતા નહિ અને વિખ” માની એ ખીલાને પણ દૂર કર્યા. રોકવાની એમના દેવ-દેવીની મૂર્તિઓ ગુપ્ત અવયવો સહિત જરૂર છે ત્યાં સુધી “અહ” કાયમ છે, જો કે પ્ર- ઘડવામાં આવતી. જો પોતે સાક્ષી પૂરશે કે અમુક બલમાં પ્રબલ રૂપે છે. અહં વ્યક્તિમાંથી સમષ્ટિમાં તીર્થસ્થાનમાં તીર્થંકરની પ્રચંડ નગ્ન મૂતિમાં પુરૂષ પ્રવેશ્યો એટલે કે રોક, કેનાથી રોકો? આ ચિન્હ સાંગોપાંગ બતાવવા શિલ્પી ચૂકયો નથી હોત;
