________________
Re
જેનયુગ
ભાદ્રપદ-આધિન ૧૯૯૨ નથી, સમારંભ કરતું નથી, આરંભમાં વર્તતો નથી, મંડિતપુત્ર ! એજ રીતે આત્માદ્વારા આત્મામાં સરભમાં વર્તતા નથી. સમારંભમાં વર્તતો નથી અને સંવૃત થયેલ ધર્યાસમિત અને યાવત-ગુપ્ત બ્રહ્મચારી તે આરંભ ન કરતે, સરંભ ન કરતો, સમારંભ ન તથા સાવધાનીથી ગમન કરનાર, સ્થિતિ કરનાર, કરતો તથા આરંભમાં ન વર્તતે, સરંભમાં ન વર્તત બેસનાર, સૂનાર તથા સાવધાનીથી વસ્ત્ર, પાત્ર, કેબલ અને સમારંભમાં ન વર્તત જીવ બહુ પ્રાણને, ભૂતને, અને રજોહરણને ગ્રહણ કરનાર અને મૂકનાર અનગાજીવન અને સત્તને દુઃખ પમાડવામાં ચાવત-પરિ- રને વાવત આંખો પટપટાવ તાપ ઉપજાવવામાં નિમિત્ત થતું નથી.
સૂક્ષ્મ ઈર્યાપથિકી ક્રિયા થાય છે અને પ્રથમ સમજેમ કોઈ એક પુરૂષ હોય અને તે સૂકા ઘાસના યમાં બદ્ધસ્પષ્ટ થએલી, બીજા સમયમાં વેદાએલી, પૂળાને અગ્નિમાં નાંખે, તો હે મંડિતપુત્ર ! અગ્નિમાં ત્રીજા સમયમાં નિર્જરાને પામેલી અર્થાત બદ્ધસ્પષ્ટ, નાંખે કે તુરતજ તે સૂકા ઘાસને પૂળો બળી જાય, ઉદીરિત, વેદિત અને નિર્જરાને પામેલી તે ક્રિયા એ ખરું કે નહિ ? હા તે બળી જાય.
ભવિષ્યમ્ કાળે અમે પણ થઈ જાય છે. માટે હે વળી, જેમ કેઈ એક પુરૂષ હેય, અને તે, મંડિતપુત્ર! “જ્યાં સુધી તે જીવ, હમેશાં સમિત પાણીના ટીપાને તપેલા લેઢાના કડાયા ઉપર નાખે કંપતે નથી થાવત - તેની મરણ સમયે મુક્તિ થાય તે હે મંડિતપુત્ર! તપેલા લેઢાના કડાયા ઉપર છે’ એ વાત જે કહી છે તેનું કારણ ઉપર કહ્યું નાંખ્યું કે તુરતજ તે પાણીનું ટીપું નાશ પામે-છમ તે છે. એટલે કે થઈ જાય, એ ખરું કે નહિ ? હા, તે નાશ પામી જાય. જ્યાં સુધી જીવ હમેશાં માપપૂર્વક કંપે છે, એક
વળી, જેમ કેઈ એક ધરો હોય અને તે પાણીથી ઠેકાણેથી બીજે ઠેકાણે જાય છે. સ્પંદન ક્રિયા કરે ભરેલો હય, પાણીથી છલોછલ ભરેલો હોય, પાણીથી છે-થોડું ચાલે છે, બધી દિશાઓમાં જાય છે, ક્ષોભ છલકાતે હોય, પાણીથી વધતું હોય તથા તે ભરેલ પામે છે, ઉદીરે છે–પ્રબળતાપૂર્વક પ્રેરણા કરે છે ઘડાની પેઠે બધે ઠેકાણે પાણીથી વ્યાપ્ત હોય અને અને તે તે ભાવને પરિણમે છે ત્યાં સુધી તે સક્રિય તેમ-તે ધરામાં કોઈ એક પુરૂષ, સેંકડો નાનાં કાણાં જીવનની મુક્તિ ન થાય. તે તેમ કરતાં અટકે છે વાળી અને સેંકડો મોટાં કાણાં વાળી, એક મોટી ત્યારે તેની મરણ સમયે મુક્તિ થાય છે. '
પ્રવેશાવે, હવે હે મંડિતપુત્ર! તે નાવ, તે [ આમ અનેક સંવાદો અંગ-ગ્રંથમાંથી પ્રાપ્ત કાણાઓ દ્વારા પાણીથી ભરાતી ભરાતી પાણુથી થાય છે. મુખ્યભાગે શ્રી ભગવતીજી તે શ્રી શ્રમણ ભરેલી થઈ જાય, તેમાં પાણી છલછલ ભરાઈ જાય, ભગવંત મહાવીર અને આર્ય શ્રી ગૌતમ વચ્ચેના પાણીથી છલકાતી થઈ જાય અને તે નાવ પાણીથી સંવાદોથી જ ભરેલું છે. પરંતુ તેમાંથી તે પ્રભુ અને વયેજ જાય તથાં છેવટે તે ભરેલા ઘડાની પિઠે બધે બીજા વચ્ચેના સંવાદો પણ પ્રાપ્ત થાય છે કે જેમાંના કિાણે પાણીથી વ્યાપ્ત થઈ જાય. હે મંતિપુત્ર! એ કેટલાક ઉપર આપ્યા છે અને બીજા-સેમલ બ્રાહ્મણ ખરું કે નહિ ?
(ભ૦ શતક ૧૮ ઉ૦ ૧૦) સાથેના વગેરે સ્થલ હા, ખરું.
સંકેચથી અત્ર આપ્યા નથી. આ સર્વ સંવાદમાંથી હવે કોઈ એક પુરૂષ, તે નાવનાં બધાં કાણાં હાલના જમાનાને અનુસરી જૈનેતર ભાઇઓ પણ પૂરી દે અને નૌકાને ઉલેચાવી તેમાંનું પાણી સિંચી જેમાં રસ લઈ શકે એવા સર્વ સામણિ વિષય લે-પાણી બહાર કાઢી નાખે તે હે મંડિતપુત્ર! તે ચર્ચતા સંવાદોને ચુંટી બહાર પાડવામાં આવશે તે. નૌકા, તેમાંનું બધું પાણી ઉલેચાયા પછી શીધ્રજ તેનાથી શ્રી મહાવીર પ્રભુની જીવનચર્યાનું, તોપદેશ પાણી ઉપર આવે એ ખરું કે નહીં?
સુધામય વાણીના એક અંગ સહિત સર્વગસુંદર આલે. હા, તે ખરું-તુરતજ પાણી ઉપર આવે. ખન કરી શકાશે. તંત્રી. ]
