________________
ભાદ્રપદ-આધિન ૧૯૮૨ પ્રાણિઓ)ને સર્વ પ્રકારે સમજી એ બધાં (સત) ૩૧ (તે ભગવંત) ખાનપાનની મર્યાદાની જાણ છે એમ ઈ આ બધાં ચિત્તવાળા છે એમ હતા, રસમાં લાલચુ મૃિદ્ધ ન હતા, તથા રસ
જાણી (તે છો) ને કષ્ટ થાય તેવી પ્રવૃત્તિ) વજીને, લેવાની જ પ્રતિજ્ઞાવાળા ન હતા. ૨૨ તથા કર્મવડે સ્થાવર જીવો ત્રસપણું પ્રાપ્ત કરે ૩૨ (તે) મુનિ (ભગવંત) આંખને પણ ચોળતા
છે અને ત્રસજી સ્થાવરપણાને તે પ્રાપ્ત કરે છે. (પ્રમાજેતા) ન હતા, શરીરને પણ ખંજવાળતા . તેમજ બાલછ–અજ્ઞાન છો–પૃથકભાવે-સર્વ ન હતા. યોનિમાં ઉપજે છે, એમ ગણી તે મહાવીર ૩૩ (ચાલતાં) તીર છું જોતા નહીં, પાછળ જોતા વિહાર કરતા હતા.
નહીં, કાઈ બોલાવે તે (પાઠ જુઓ) બોલતા ૨૩ અને ભગવંતે એમ અધ્યું કે, ઉપાધિવાળે નહીં, (કિંતુ) રસ્તા તરફ લક્ષ્ય કરી યતનાપૂર્વક
-કષાયમાં વૃદ્ધ થએલ-બાલછવ, કર્મવો લોપાય ચાલતા હતા. છે-ક્લેશને અનુભવે છે. એથી કર્મને સર્વ પ્રકારે ૩૪ માર્ગ ઉપર જતા [અશ્વપ્રતિપન્ન] અનાગાર જાણુ ભગવતે તે પાપ કર્મને પરિત્યાગ (ભગવંતે) શિશિર ઋતુમાં તે વસ્ત્રને ત્યાગ કર્યો હતો.
કર્યો હતો. ૨૪ મેઘાવી અને જ્ઞાની ભગવતે કર્મની બે જાતને ૩૫ (તે ભગવંત) બાહુને પસારીને (સંયમમાં) પરા
જાણ, કર્મના માર્ગને [આદાનતને]. જાણું, ક્રમ કરતા હતા, ખંભાને અવલંબતા નહતા. હિંસા વગેરેને (અતિપાતતને) જાણું અને ૩૬ મતિમાન બ્રાહ્મણ [માહન] (મહાવીર) ભગવતે (ાગને) મન વચન તથા કાયની પ્રવૃત્તિને–ાણી કોઈ પ્રકારની પ્રતિજ્ઞા વિના-અમુક ફળ માટે
અસાધારણ ક્રિયાનું-સંયમને-આખ્યાન કર્યું છે. અમુક કરવું, એવી લાલચ વિના-એ વિધિને ૨૫ (હિંસા થાય એવી પ્રવૃત્તિ ન કરતા) અને અનેક રીતે આચર્યો હતે. - બીજા પાસે એવી (હિંસક પ્રવૃત્તિ ન કરાવતા, ૩૭ એ રીતે બીજા (મુમુક્ષુઓ ૫
૩૭ એ રીતે બીજા (મુમુક્ષઓ પણ) આચરે છે. છે એ રીતે (ભગવંત) પિતે નિર્દોષ અહિંસાને ૩૮ એ પ્રમાણે બેઉં છું.
–(પ્રથમ ઉદેશક). પાળતા હતા. ૨૬ જે (ભગવંત)ને સર્વ કર્મની મૂળ (સર્વ કર્માવહ) ૩૯ (વીર પ્રભુએ વિહાર કરતાં જે જે ઠેકાણે નિવાસ સ્ત્રીઓ પરિજ્ઞાત થઈ તેણે સંસારને) જે.
કર્યો હતો, તે ઠેકાણાં કહે.) (તે ઠેકાણે આ
પ્રમાણે છે:-). ૨૭ તે (ભગવંત) થથાકૃત-જેમાં કઈ રીતે પિતે
૪૦ કેઈ વખતે (ભગવંત) ઉજડ ઘરમાં, ચોરામાં, નિમિત્ત બનેલ હોય એવા-પદાર્થને સેવતા ન
પરબમાં, હાટમાં, સૂતાર કે લુહારની કેડમાં હતા. (કારણ કે,) તેણે સર્વ પ્રકારે કર્મોને
અને પરાળની ગંજી નીચે રહેતા હતા. જોયાં હતાં.
૪૧ કઈ વખતે ગામ બહારના ઉતારામાં, બાગ ૨૮ જે કાંઈ પાપ (હતું) તેને ન કરતા ભગવંત
માંના ઘરમાં, નગરમાં, મસાણમાં, સૂના વિકટ-નિર્દોષ-(આહાર)નું ભજન કરતા હતા.
ઘરમાં અને ઝાડના મૂળમાં રહેતા હતા. ૨૯ તે પરવઅને સેવતા ન હતા અને પરપાત્રમાં કરે એ ઠેકાણાંઓમાં શ્રમણ મુનિ (ભગવંત) (રહેતા) પણ ભજન કરતા ન હતા.
હતા અને પ્રમાદને પરિહરી રાતે તથા દિવસે ૩૦ અપમાનને નહીં ગણું (અને) કેઇનું શરણ પણ (સંયમમાં) યત્ન કરતા હતા.
નહીં લઈ (તે ભગવંત) રસોડામાં [સંબં- ૪૩ (સંયમ લીધા પછી) તેરમા વરસ સુધી સમાડિઓમાં] (આહાર લેવા) જતા હતા. ' ધિમાં લીન થઈ ધ્યાન ધ્યાતા હતા.
