________________
છે મારું અપમાન કર્યું હતું કે, શ્રાવસ્તીની સભામાં! એનો બદલો લેવા આવ્યો છું. તમારો બચાવ કરવા કોઈ આવનાર નથી. યાદ કરવા હોય, તો ભગવાનને યાદ કરી લો. ઘાણીએ ઘાલીને પીલી નાખવાની રાજાશા લઈને આવ્યો છું. તૈયાર થઈ જાવ. મારું અપમાન કર્યું હતું ! એમ..?”
પાલક ખંધુ હસ્યો અને રાજસેવકોને એણે આજ્ઞા કરી : ઘાણીમાં તલ પીલો, એમ આ સાધુડાંઓને પીલી નાખો!
શ્રી સ્કંદકસૂરિજીને ભગવાને ભાખેલી આગાહી યાદ આવી ગઈ. એમણે સાધુઓ આગળ સાવધાનીનો સૂર ગજવતાં કહ્યું : કર્મ ખપાવવાનો અવસર આવો ફરી નહિ મળશે સાધો રે! સાધુઓ, ક્ષિતિજની જેમ ક્ષમાને આંબવી અશક્ય થઈ પડે એવું વિકટ આ વિઘ્ન છે. પણ સાવધાનીનું સુકાન બરાબર ઝાલી રાખશો તો સંસાર-સાગરનો પાર પામી જશો. કર્યા કરમ સહુ અનુભવે રે-આ ધર્મસૂત્રને ધ્યાનમાં રાખીને, આ પાલકનેય પ્રેમથી વધાવી લેજો. પરીક્ષાની આ પળે સાવધ રહેશો, તો ક્ષમાની ક્ષિતિજ આંબવાનું અશક્ય કાર્ય પણ આસાન બની જશે. બસ, સહુ સાવધાન !
સાધુ-પરિવારમાં આંસુને બદલે આનંદનાં મોજાં ફરી વળ્યાં. ભગવાનની વાણી સહુને સાંભરી આવી. આરાધક ભાવને વધુ અજવાળવા અને ક્ષમાની ક્ષિતિજને આંબવા સહુ સજ્જ થઈ ગયા.
પાલકની તો એક જ મહેચ્છા હતી કે સ્કંદકસૂરિ કેમ વધુ ને વધુ દુઃખી થાય ? એણે સ્કંદકસૂરિજીની આંખ સામે જ બધા સાધુઓને ઘાણીમાં નાખીને પીલવાની આજ્ઞા કરી.
વાતવરણનો કણ કણ આ આજ્ઞાથી કરુણ બની ગયો. પણ સાધુ તો મસ્ત હતા. એક પછી એક સાધુઓ ઘાણીમાં સહર્ષ બેસવા માંડ્યા. શ્રી સ્કંધકસૂરિ એઓની આગળ ક્ષમાની ક્ષિતિજને આંબવાની ધર્મ-હાકલ કરવા માંડ્યા.
જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૧
