________________
સમક્ષ ધરી દેવાની મારી તૈયારી છે. આ રીતે મંદિરના પુણ્યને હું પોતીકી મૂડી બનાવવા માંગું છું.
વસી ભરવાડણ આ સાંભળીને છક્ક થઈ ગઈ. એની સમક્ષ આ એવી તક આવી હતી કે, ધાર્યું ધન શ્રેષ્ઠી પાસેથી ખંખેરી શકાય. પરંતુ એણે તો બીજી જ માંગણી કરી : શેઠ ! મને જે મળે છે, એમાં સંતોષ છે. ધન માંગી લઈને હું અસંતોષને પણ આમંત્રણ આપવા ઇચ્છતી નથી. આ રીતે પણ મારી ચિત્રાવેલીને જે લાભ મળ્યો છે, એ હું ગુમાવી દેવા માંગતી નથી. કારણ કે ધનના લાભ કરતાંય આ ધર્મલાભ કેઈ ગણો વધુ મૂલ્યવાન ગણાય. માટે ધનની તો મને કોઈ જ અપેક્ષા નથી. અપેક્ષા હોય તો મારી એક એ જ અને એટલી જ છે કે, આ ઘટનાની સ્મૃતિ મંદિર સાથે સંકળાયેલી જ રહે, એવું કંઈક કરજો. પાજા શ્રેષ્ઠી ભરવાડની આ ભાવના સાંભળીને દિંગ રહી ગયા. એમને થયું કે, આ ભરવાડણને ભોળી કઈ રીતે કહી શકાય, જે ધનને જતું કરીને ધર્મનો લાભ ઇચ્છી રહી છે. થોડોક વિચાર કરીને શ્રેષ્ઠીએ કહ્યું કે, ભરવાડણ તારું નામ ‘વસી’ છે ને? આ નામ અમર બની જાય, અને સાથે સાથે આ ઘટનાય સતત સ્મરણમાં ૨હે, એ માટે આ મંદિર ‘પાજાવસી’ ના નામે ઓળખાશે, બસ. આ સાંભળીને ભરવાડણ નાચી ઊઠી અને એ આખો વાસ ઉલ્લાસના રાસ રમી રહ્યો. પાજા શ્રેષ્ઠીનું દિલ નિઃશલ્ય બની ગયું. આ પછી એમણે આ આખીય ઘટના પ્રતિષ્ઠાપ્રસંગે જાહેર કરી દેવા પૂર્વક મંદિરનું ‘પાજા વસી' એવું નામકરણ પણ પોતાના મુખે જ કરી દીધું.
પશ્ચાત્તાપ પછીની આ પળોમાં પાપશુદ્ધિ થઈ જતાં એના પ્રભાવે ‘પાજાવસી'નો પ્રતિષ્ઠાપ્રસંગ નિર્વિઘ્ને હેમખેમ ઊજવાઈ ગયો. ‘પાજાવસી’નું નિર્માણ વિક્રમની પહેલી
-
જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૧
[
૧૧૩
