________________
b-leo pehele ++mn
૧૧૮
મંગલમુખેથી આપને સચોટ સમાધાન મળી જશે, એવો મને વિશ્વાસ છે.
રાજવીને તો સમસ્યાનું સમાધાન જ અપેક્ષિત હતું. એમણે કહ્યું કે, આ નિમિત્તે પણ મને જૈનાચાર્યનાં દર્શન મળશે, તો એને હું મારું અહોભાગ્ય સમજીશ. આવી જિજ્ઞાસાવૃત્તિ જોઈને મંત્રીએ શ્રી શીલગુણસૂરિજી સમક્ષ સમસ્યા રજૂ કરીને સમાધાન માટે રાજસભામાં પધારવાની વિનંતી કરી. અગમ-નિગમ વિષયક જાણકારી વિના રાજાની સમસ્યાનો ઉકેલ શક્ય જ ન હતો. શ્રી શીલગુણસૂરિજીએ એ રીતનું શાસ્ત્રાધ્યયન કર્યું હતું કે, સર્વજ્ઞદર્શિત એ શાસ્ત્રોના આધારે તેઓ શ્રી સર્વજ્ઞતાની ઝાંખી થાય, એવાં સમાધાન સહેલાઈથી આપી શકે. રાજસભામાં પ્રવેશીને એમણે ભૂમિકા રચવાની શરૂઆત કરતા કહ્યું :
‘રાજન્ ! મનને પલટાવવામાં વાતાવરણ પણ ભાગ ભજવી જતું હોય છે. મહાભારતનું યુદ્ધ ખેલાયાને વર્ષો વીતી ગયા, છતાં આજે પણ કુરુક્ષેત્રની એ રણભૂમિ પર ‘મારોકાપો’ની અસર અનુભવી શકાય છે, શાંત-પ્રશાંત કોઈ પણ માણસ આજેય એ રણક્ષેત્રના પૃથ્વીકણ અને વાતાવરણ વચ્ચેથી પસાર થાય, ત્યારે ‘મારો-કાપો’ના વિચારોથી ક્રુદ્ધ બની જતો હોય છે, આમાં વર્ષો પૂર્વે લડાયેલા યુદ્ધમાં વેવિરોધનું એ ઉગ્ર વાતાવરણ જ ભાગ ભજવી જતું હોય છે, એમ માનવું જ પડે.’
આવી ભૂમિકાને જિજ્ઞાસુભાવે સાંભળનારા રાજવીના મુખ પર સમસ્યાનો ઉકેલ મળવાની આશા અને ઉત્સુકતા દર્શાવતી વિવિધ રેખાઓ અંકિત થતી નિહાળીને શ્રી શીલગુણસૂરિજીએ મૂળ મુદ્દાને સ્પર્શતાં કહ્યું કે, રાજ ! હિંસા-મારામારીની હિંસક અસર જેમ અમીટ રહીને વર્ષો બાદ પણ શાંતને ક્રોધિષ્ઠ બનાવી જતી હોય છે. એમ અહિંસા-અભયની અસર પણ પોતાનો પ્રભાવ દર્શાવ્યા વિના
