________________
s-loo [29]> n+ma+g | P
ત્રીજા મહિનાના ઉપવાસના પારણાની વિનંતીનો સ્વીકાર કરાવીને રાજવી સુમંગલ જ્યારે પાછા વળ્યા, ત્યારે એમના અંતરે કંઈક આસાયેશ અનુભવી.
ત્રીજા મહિનાના ઉપવાસના કટોકટીભર્યા દિવસો આગળ વધી રહ્યા. આ ભીષ્મ તપના દર્શને આવનારાઓની સંખ્યા દિન-પ્રતિદિન વધતી જ રહી. શરીર હવે તો અસ્થિશેષ જ રહ્યું હતું. તનનું નહિ, મનનું બળ જ તપસ્વીના જીવનને ટકાવી રાખી રહ્યું હતું.
પારણાનો દિવસ નજીક આવી રહ્યો, એમ રાજવીની સાવાધાની વધી રહી. પણ વેરના બંધનું ભાવિ અફર હતું બરાબર પારણાના દિવસે જ રાજપુત્રના મસ્તકમાં શૂળની વેદના ઊપડી. એ વેદનાની હાયવોયથી આખું રાજભવન ગમગીન બની ગયું. મધ્યાહ્ન થતાં જ તપસ્વી સ્પેનકને રાજમહેલ તરફ આવતા જોઈને રાજસેવકોના મનમાં એક એવો ઊંધો વિચાર આવી ગયો કે, સાલો આ જોગટો જ પાપી પગલાનો છે ! એ આવવાનો હોય છે, એ જ દિવસે રાજપરિવારમાં કોઈ ને કોઈ ગંભીર પરિસ્થિતિ ઊભી થાય છે ! માટે મારો, આ જોગટાને!
ને રાજસેવકો તપસ્વી શ્થનક પર તૂટી પડ્યા. ઘાયલ થયેલા તપસ્વી અધવચ્ચેથી જ પાછા ફર્યા. એમના અંગેઅંગમાં વેરની આગ ભભૂકી ઊઠીઃ આ સુમંગલ જ સાલો તારો છે! બાળપણની ટેવ ક્યાંથી છૂટે ! કૂતરાની પૂંછડી કદી સીધી થાય જ નહિ! ભક્ત બનવાના બહાને એ મારું કાસળ કાઢવાના દાવપેચ રમી રહ્યો છે ! મારા આ તપનું જો કઈ પણ ફળ હોય, તો હું આવતા ભવમાં આને મારનારો થાઉં ! મારી માંગણી આ જ છે, અને આટલી જ છે!
